Prometheus

O μεγαλύτερος Ορθόδοξος ναός στον κόσμο που θα μπορεί να φιλοξενεί ως 37000 πιστούς σχεδιάζεται να οικοδομηθεί σε περιοχή που ανήκει σε γυναικείο μοναστήρι στην περιφέρεια Σβερντλόφσκ της Κεντρικής Ρωσίας. «Η Εκκλησία της Αγίας Σοφίας θα αποτελέσει κοιτίδα της Ορθοδοξίας και τη μεγαλύτερη κατασκευή που θα φιλοξενήσει Ορθόδοξη Εκκλησία στον κόσμο» δήλωσε στο Znak.com η επικεφαλής της εκτελεστικής επιτροπής του έργου, Zhanna Ryabtseva. Η κατασκευή του έργου ξεκίνησε το 2020 και θα έχει ύψος 77 μέτρα. Ιθύνων νους του έργου φέρεται ο αρχιερέας π. Σεργκέι, ο οποίος σύμφωνα με τις πληροφορίες του δημοσιεύματος, επιβλέπει το γυναικείο μοναστήρι όπου πρόκειται να χτιστεί η εκκλησία και είναι ο εξομολόγος πολλών δημόσιων προσώπων. Μάλιστα αναφέρεται ότι οι επενδυτές του έργου θα είναι τα «πνευματικά παιδιά» του π. Σεργκέι.  

    Ο πόνος, έχει τον τρόπο του να σε αλλάζει. Σε κάνει να βλέπεις αλλιώς την ζωή και να κοιτάς κατάματα τους γύρω σου. Κάπως έτσι λοιπόν, εκείνοι που συνάντησαν στη ζωή τους πολλές απώλειες, πολύ θάνατο, συνεπώς και μοναξιά, χωρίς να το θέλουν, έγιναν πιο ανθεκτικοί από εμάς. Διαφορετικοί. Ξέρουν, πως η στιγμή μετράει, αυτή γεννάει την αμέτρητη ευτυχία, αυτή και τις ανηφοριές. Κάθε ώρα είναι τώρα, κάθε συναίσθημα απόλυτο και οφείλεις να το καταθέτεις πριν χαθεί μαζί σου. Σκέφτονται καθημερινά πόσο εύθραυστη είναι η ζωή και είναι σχεδόν μονίμως αφηρημένοι. Σέβονται κάθε τι ζωντανό. Ζητούν συγγνώμη, λένε ευχαριστώ και πάντα μα πάντα, το εννοούν. Ίσως αργούν στις αντιδράσεις τους, αλλά μη τους παρεξηγήσεις. Είναι που κουβαλάνε πολλά χαμόγελα και όνειρά στις τρύπιες τσέπες τους. Εκείνοι, είναι ταπεινοί. Διόλου εγωιστές, δεν θέλουν να προσβάλουν κανέναν, ούτε και να ενοχλούν. Δεν μιλάνε πολύ, προτιμούν να παρατηρούν τον κόσμο γύρω τους. Ντρέπονται και γελούν

  Αυτή η σύντομη ιστορία, όπως πολλές άλλες άλλωστε, ίσως να είναι αποκύημα της φαντασίας κάποιου άγνωστου συγγραφέα. Τα συναισθήματα όμως που αφήνει σε όλους όσους την διαβάζουν είναι πολύ πραγματικά. Απολαύστε τη.. Ένας φοιτητής κάθονταν στην καφετέρια της πανεπιστημιούπολης και μελετούσε όταν πρόσεξε δύο ηλικιωμένους άνδρες να πλησιάζουν και να κάθονται σε ένα κοντινό του τραπέζι. Τότε ο ένας από τους ηλικιωμένους άρχισε να μιλά για τη σύζυγό του. Όταν τελείωσε την φράση του, ρώτησε τον άλλο άντρα να του μιλήσει για την δική του γυναίκα. Διαβάστε τη απάντηση του όπως ακριβώς την μετέφερε ο φοιτητής.. “Ήμουν 21 χρονών όταν την γνώρισα. Μόλις την είδα να μπαίνει στην αίθουσα το κατάλαβα. Δεν χρειάστηκε καν να ρωτήσω ποια είναι. Σκέφτηκα “αυτή είναι η γυναίκα μου” ! Τα υπόλοιπα όλα είναι ιστορία. Αυτή η γυναίκα ήταν το κάτι άλλο. Κάθε μέρα, έλειπα για 12 ώρες στη δουλειά και όταν γυρνούσα στο σπίτι υπήρχε πάντα φαγητό στο τραπέζι να με περιμένει. Όταν τα

Τα λεφτά είναι σαν την κοπριά. Αν τα σκορπίσεις τριγύρω, κάνουν καλό. Αν τα μαζέψεις σ’ ένα σωρό, βρομάνε απαίσια. Φραγκίσκος Βάκων, 1561-1626, Άγγλος φιλόσοφος Όταν ήμουν νέος, νόμιζα ότι το χρήμα είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή. Τώρα που είμαι γέρος, το ξέρω. Oscar Wilde, 1854-1900, Ιρλανδός συγγραφέας Μετά από κάποιο σημείο, τα λεφτά δεν έχουν πια σημασία. Παύουν να είναι ο σκοπός. Το παιχνίδι είναι αυτό που μετράει. Αριστοτέλης Ωνάσης, 1900-1975, Έλληνας εφοπλιστής Οι κρίσεις γεννάνε Κροίσους. Αριστοτέλης Ωνάσης, 1900-1975, Έλληνας εφοπλιστής Άλλοι έχουν πολλά λεφτά κι άλλοι τίποτα. Είναι σαν κάποιον που δεν βρίσκει νερό ούτε για να ξεδιψάσει και σαν έναν άλλο που ψάχνει να βρει γέφυρα να περάσει το νερό. Αριστοτέλης Ωνάσης, 1900-1975, Έλληνας εφοπλιστής Για να κερδίζεις λεφτά χρειάζεται ταλέντο, αλλά για να ξοδεύεις λεφτά χρειάζεται κουλτούρα. Alberto Moravia, 1907-1990, Ιταλός συγγραφέας Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν λεφτά και υπάρχουν

Heracles Kritikos shutterstock    Το στοιχείο του νερού στην Ήπειρο βρίσκεται σε όλη την επικράτεια της, τα ποτάμια κατέχουν μια ξεχωριστή θέση ενώ ειδυλλιακά τοπία μας χαρίζουν σε όλη την διαδρομή τους μέχρι να καταλήξουν στην θάλασσα. Ο Βοϊδομάτης ποταμός έχει μήκος μόλις 15 χιλιόμετρα, οι πηγές του βρίσκονται στο Φαράγγι του Βίκου όπου είναι το ποιο βαθύ στον κόσμο σε σχέση με το πλάτος του, σύμφωνα με το ρεκόρ Γκίνες. Ο Βοϊδομάτης ένα από τα καθαρότερα ποτάμια της Ευρώπης αφού διασχίσει το Φαράγγι του Βίκου συναντιέται με τον Αωό οπού και ενώνεται στην κοιλάδα της Κόνιτσας. Νοτιότερα λίγο πριν εισέλθουμε στον νομό Πρεβέζης ένα μυθικό ποτάμι δηλώνει την παρουσία του τιμώντας το όνομα του αναβλύζει υπόγεια από τις πηγές στο Σιστρούνι Ιωαννίνων είναι ο ποταμός του άχους και των αναστεναγμών όπου ο βαρκάρης πέρναγε τους νεκρούς στον κάτω κόσμο , ο ποταμός Αχέροντας . Σημαντικές τοποθεσίες όπου διασχίζει, είναι οι πηγές στο Σιστρούνι , οι πύλες

By Dzmitrock shutterstock  Όταν περπατάμε σε ένα δάσος και βλέπουμε έναν κομμένο κορμό δέντρου, σκεφτόμαστε ότι μοιάζει σαν ένας νεκρός οργανισμός. Αλλά οι ερευνητές έχουν λόγο να πιστεύουν ότι κρύβεται ένας εκπληκτικός μηχανισμός πίσω από αυτόν. Για την ακρίβεια, χάρη στη βοήθεια των άλλων δέντρων στο δάσος, αυτοί οι κομμένοι κορμοί είναι ακόμα ζωντανοί. Ερευνητές στη Νέα Ζηλανδία πρόσφατα δημοσίευσαν μια έρευνα πάνω στο φαινόμενο που εκείνοι ονομάζουν υδραυλική σύζευξη. Τοποθετώντας ανιχνευτές σε έναν κομμένο κορμό δέντρου από τον οποίο αναδυόταν ζωντανός ιστός, αλλά και στα δέντρα που βρίσκονταν τριγύρω, παρατήρησαν κάτι ενδιαφέρον. Τα δέντρα τυπικά χρειάζονται το πράσινο φύλλωμά τους για παραμείνουν ζωντανά και να μεγαλώσουν, αλλά εδώ δεν συμβαίνει το ίδιο. Οι επιστήμονες βρήκαν ότι ο ζωντανός κορμός είχε ένα εκτεταμένο σύστημα ριζών που έφταναν μέχρι τις ρίζες ενός κοντινού δέντρου. Εκμεταλλευόμενος το μεγαλύτερο σύστημα ριζών, ο κομμένος κορμός

  Πρόκειται για τον συγκλονιστικό μονόλογο του Γάλλου δικηγόρου Ζαν-Μπατίστ Κλαμάνς, ευχαριστημένου του ίδιου από τον εαυτό του, από τη ζωή και την επιφανειακή ηθική του θωράκιση απέναντι στην ανελέητη ρουτίνα της καθημερινότητας, που συνθλίβει ψυχές και κορμιά άλλων… Όχι εκείνου, διότι εκείνος έχει αναπτύξει μια θεατρινίστικη προσαρμοστικότητα, που ξεπερνώντας τα όρια του ηθικοφανούς και παθητικού χαμαιλεοντισμού, τον οποίο εκπαιδεύεται ο τυπικός σύγχρονος μέσος δυτικός, καταφεύγει,για να επιβιώσει στο να τρέφει την (μικρο)αστική ματαιοδοξία του με τις συμφορές των άλλων….αυτά ώσπου μια νύχτα,ο τέλειος αυτός τύπος, το πρότυπο έξυπνου, δραστήριου, κυρίως μη ανέντιμου λευκού και χορτασμένου, αφήνει μια γυναίκα να πέσει στα νερά του ποταμού, χωρίς να κάνει τίποτα, αυτός ο μέχρι πρότινος τόσο σπλαχνικός! Γιατί, πώς,τί του συνέβη; Τί ψυχή είχε χτίσει όλα αυτά τα χρόνια της μεγαλοστομίας του ο κίβδηλος φιλάνθρωπος; Από πού ξεπήδησαν και ποιά εμπόδια στην κρ

    Όποιον Έλληνα ρωτήσεις τι δουλειά θα ήθελε να κάνει θα σου πει εισοδηματίας. Να κάθομαι και να πληρώνομαι είναι αυτό που όλοι ονειρεύονται. Αν όμως κάνεις κάτι, που ούτως ή άλλως το έκανες και πληρωνόσουν κιόλας δεν θα ήταν καλύτερο; Υπάρχουν τέτοια επαγγέλματα οπότε ξεκίνα να ετοιμάζεις το βιογραφικό σου. Video Game Tester Η κοπέλα σου γκρινιάζει που κάθεσαι με τις ώρες στον καναπέ μ’ ένα τηλεχειριστήριο στο χέρι; Αν όμως έβγαζες λεφτά παράλληλα; Ναι, κι όμως γίνεται. Αν κάνεις μια έρευνα στο διαδίκτυο θα βρεις αρκετές εταιρίες που κυκλοφορούν βιντεοπαιχνίδια και ψάχνουν δοκιμαστές. Μάλιστα πληρώνουν αρκετά καλά, μέχρι και 100.000 δολάρια για όσο χρόνο βέβαια σου πάρει να τερματίσεις το παιχνίδι. Επαγγελματίας τουρίστας Πως αλλιώς νόμιζες ότι βγαίνουν όλοι αυτοί οι ταξιδιωτικοί οδηγοί με τόσες λεπτομέρειες. Το καλύτερο είναι ότι έχεις το μισθό σου κανονικά, ασφάλεια και φυσικά όλα τα έξοδα για το ταξίδι πληρωμένα. Όποτε γυρνάς από τις διακοπές σου, δ

    Υπάρχει μια παλιά ιστορία για ένα παιδί που πήγε να ζητήσει τη βοήθεια ενός σοφού… «Ήρθα, δάσκαλε, γιατί νιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πώς μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;». Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε: «Πόσο λυπάμαι, αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά, ίσως…» και ύστερα από μια παύση συνέχισε : «Αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω». «Ε …; μετά χαράς, δάσκαλε» είπε διστακτικά ο νεαρός, νιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν για άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του. «Ωραία» συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε το δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας : «Πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι

  Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα…Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη… θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δε σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα. Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε. Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δε φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φο

  Σίγουρα η αγάπη που νιώθει μία μάνα για το παιδί της, δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο είδος αγάπης. Παρά τις όποιες δυσκολίες και τα εμπόδια, οι μανάδες πάντα καταφέρνουν να βάλουν πρώτα τα παιδιά τους, ακόμη και αν οι ίδιες καταλήξουν…τελευταίες. Στην ιστορία που ακολουθεί μια μητέρα έπρεπε να πει αρκετά ψέματα στο γιο της για να τον μεγαλώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τώρα που αποκαλύφθηκε η αλήθεια, η ιστορία της έγινε παγκοσμίως γνωστή. Έχετε κάνει ποτέ κάτι παρόμοιο για τα παιδιά σας ή θα το κάνατε αν χρειαζόταν; Αν πιστεύετε ότι οι μητέρες αξίζουν μόνο σεβασμό και θαυμασμό, διαβάστε την παρακάτω ιστορία και θα αλλάξετε γνώμη…. “Η ιστορία ξεκίνησε όταν ήμουν παιδί. Η οικογένειά μου ήταν πολύ φτωχή και ποτέ δεν είχαμε αρκετό φαγητό. Η μητέρα μου πάντα μου έδινε το δικό της πιάτο κι έλεγε «Φάε αυτό το ρύζι γιε μου εγώ δεν πεινάω». Αυτό ήταν το πρώτο ψέμα της μητέρας μου. Καθώς μεγάλωνα, η μητέρα μου περνούσε τον ελεύθερο χρόνο της, ψαρεύοντας

Κάποτε ήταν ένας πλούσιος βασιλιάς, πολύ πλούσιος, που ό,τι επιθυμούσε η καρδιά του το ’χε. Όλα τα είχε, και τον έλεγαν ευτυχισμένο, ώσπου έπαθε μια παράξενη ανορεξιά και δεν είχε όρεξη να βάλει τίποτα στο στόμα του. Σιγά σιγά αδυνάτιζε, κι άρχισε να γίνεται γκρινιάρης και παράξενος. Πολλοί γιατροί επήγαιναν και τον έβλεπαν, μα τα γιατρικά τους τίποτα δεν μπορούσαν να του κάμουν. Η ανορεξιά του βασιλιά όλο και κρατούσε, κι εκείνος έρεβε μέρα με την ημέρα. Τίποτα δε λιμπιζόταν να φάει· ούτε «του πουλιού το γάλα», που λέει ο λόγος. Oπού κάποια μέρα, έτυχε να περνάει από το παλάτι του ένας ασπρομάλλης γέροντας φτωχός, που ήτανε όμως σοφός κι ήξερε από γιατρικά. Του είπανε λοιπόν για το βασιλιά, κι ανέβηκε να τον δει. «Μήπως κουράζεσαι, βασιλιά μου;», τον ρώτησε. «Τι λες, γιατρέ μου», του λέει ο βασιλιάς. «Όλη μέρα ξαπλωμένος απάνου στο θρόνο μου, ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι δεν κουνώ». «Μήπως έχεις έγνοιες και σκοτούρες για το λαό σου;» «Όχι, κάθε άλλο. Εγώ ζ

    Ο μύθος αυτός διηγείται πως ένας μακρύς διάδρομος καταλήγει σε ένα σκοτεινό σπήλαιο, κάτω από τη γη, όπου βρίσκονται από την παιδική τους ηλικία πολλοί άνθρωποι, αλυσοδεμένοι σε αλλεπάλληλες σειρές με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να δουν μόνο μπροστά τον τοίχο της σπηλιάς. Δεν μπορούν να κοιτάξουν ούτε πίσω, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Ούτε τους εαυτούς τους δεν μπορούν να δουν. Σ” αυτή την κατάσταση βρίσκονται σ” όλη τους τη ζωή. Πίσω τους είναι αναμμένη μια φωτιά. Μπροστά από τη φωτιά και πίσω από τις πλάτες τους, περνοδιαβαίνουν με ταχύτητα άνθρωποι «θαυματοποιοί» που μεταφέρουν, κρατώντας πάνω στα κεφάλια τους, διάφορα αντικείμενα, των οποίων μόνο τις σκιές βλέπουν οι δεσμώτες να προβάλλονται στον τοίχο της σπηλιάς, εξαιτίας της λάμψης που παρέχει η φωτιά κι ακούν την ηχώ από τις φωνές τους. Επειδή οι άνθρωποι αυτοί σε ολόκληρη τη ζωή τους τα μόνα πράγματα που έχουν δει είναι οι σκιές των πραγμάτων, έχουν την εντύπωση ότι οι σκιές που βλέπουν πάνω στ

  Έξι μεταλλωρύχοι εργάζονται σε μια πολύ βαθιά σήραγγα και βγάζουν ορυκτά από τα έγκατα της γης. Ξαφνικά, μια κατολίσθηση φράζει την έξοδο της σήραγγας και τους απομονώνει από τον έξω κόσμο. Μόλις γίνεται αυτό, με μια γρήγορη ματιά, χωρίς να πουν λέξη, εκτιμούν την κατάσταση. Είναι όλοι τους πολύ έμπειροι και καταλαβαίνουν αμέσως πως το μεγάλο πρόβλημα θα είναι το οξυγόνο. Αν κάνουν ό,τι πρέπει, τους μένουν τρεις, το πολύ τρεισήμισι ώρες αέρα. Ο κόσμος απέξω ξέρει πως είναι εκεί εγκλωβισμένοι, μια τέτοια κατολίσθηση όμως σημαίνει ότι θα πρέπει να ανοίξουν τη σήραγγα από την αρχή για να κατέβουν να τους βρουν. Θα προφτάσουν πριν τους τελειώσει ο αέρας; Οι έμπειροι μεταλλωρύχοι αποφασίζουν πως πρέπει να εξοικονομήσουν όσο γίνεται περισσότερο οξυγόνο. Συμφωνούν να κάνουν την ελάχιστη δυνατή σωματική δαπάνη. Σβήνουν τις λάμπες που κρατούν και ξαπλώνουν στ

  Ύψιστη η θέση της μουσικής στην αρχαία ελληνική κοινωνία Ο Σείκιλος έζησε στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας κατά το 200 π.Χ. Είναι γνωστός για το αρχαιότερο παγκοσμίως γνωστό τραγούδι, του οποίου σώζονται πλήρως και οι στίχοι και η μουσική. Η μουσική στήλη Ο Σείκιλος έγραψε το τραγούδι του μετά το 200 π.Χ. σε επιτύμβια κυλινδρική στήλη που έχει ύψος 40 εκατοστά και περιέχει στην κοινή ελληνική της ελληνιστικής εποχής ένα επίγραμμα δώδεκα λέξεων και ένα μέλος (τραγούδι) δεκαεφτά λέξεων μαζί με τη μουσική του. Στην κορυφή της στήλης, το επίγραμμα αναφέρει τον άνθρωπο που το έγραψε, καθώς και το σκοπό για τον οποίο το έγραψε: ΕΙΚΩΝ Η ΛΙΘΟΣ ΕΙΜΙ. ΤΙΘΗΣΙ ΜΕ ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΝΘΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΣΗΜΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΝ (Εγώ η πέτρα είμαι μια εικόνα. Με έβαλε εδώ ο Σείκιλος ως διαχρονικό σήμα αθάνατης μνήμης). Στη μέση υπάρχουν οι στίχοι του τραγουδιού μαζί με τα σύμβολα της μελωδίας, η οποία είναι του λεγόμενου φρυγικού τύπου: ΟΣΟΝ ΖΗΣ ΦΑΙΝΟΥ,

  Παιδεία δεν είναι τα πτυχία μας, αλλά η αισθητική μας.  Ο τρόπος με τον οποίο συνομιλούμε, φλερτάρουμε, περπατάμε στο δρόμο, κρατάμε την πόρτα να περάσει ο άγνωστος στο ασανσέρ. Παιδεία είναι οι λέξεις μας, η διακριτικότητά μας, η ελευθερία μας,  τα όρια της ελευθερίας μας, η μουσική που ακούμε, η γλώσσα του σώματός μας, το πόσο αγαπάμε να μαθαίνουμε, να αλλάζουμε, να διαβάζουμε σαν να είμαστε κάθε φορά άγραφα χαρτιά. Παιδεία είναι η ταπεινότητα αλλά και η επιμονή στις αξίες μας,  το ότι δεν είμαστε προς πώληση, το ότι σεβόμαστε τον άνθρωπο, το παιδί του άλλου, την κυρία που καθαρίζει το γραφείο μας, τον κύριο που καθαρίζει το πάρκο στο οποίο βγάζουμε βόλτα το σκύλο μας, την κοπέλα στο ταμείο. Παιδεία είναι η μεγαλοψυχία μας, το να ποτίσουμε μια άγνωστη γλάστρα, το να φροντίζουμε την πίσω όψη του σπιτιού μας. Παιδεία είναι το να προστατεύουν τα χέρια μας τον αδύναμο,  να τα βάζουν με το θηρίο. Παιδεία είναι το πόσο μπορούμε να έρθουμε απέναντι στο

Ἀπολυτίκιον   Ἦχος α’. Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα. Κοντάκιον Ἦχος δ’. Αὐτόμελον. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, τῇ ἐπωνύμῳ σου καινὴ πολιτεία, τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστὲ ὁ Θεός, Εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου, τοὺς πιστοὺς Βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατὰ τῶν πολεμίων, τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν σήν, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον. Τὰς ἐν λάρυγγι Σῶτερ ὑψώσεις φέρει, Ὑψούμενον βλέπουσα τὸν Σταυρὸν κτίσις. Ὑψώθη δεκάτῃ, Σταυροῦ ξύλον, ἠδὲ τετάρτῃ. Το 326 μ.Χ. η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Άγια Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο,

Όλοι όσοι γεννιούνται με ένα μόριο ανάμεσα στα πόδια τους, είναι εν δυνάμει άντρες, αλλά από μόνο του αυτό το τυχαίο γεγονός δεν φτάνει για να είσαι κιόλας. Ξέρεις; Αυτή η λέξη είναι βαριά, έχει μια τιμή μέσα της και ένα ειδικό βάρος που κάποιες φορές είναι ασήκωτο, που κάποιες φορές είναι ικανό να σε εκθέσει ανεπανόρθωτα. Άκου να σου πω φίλε μου, για να μην μπερδεύεσαι. Το γεγονός ότι γεννήθηκες με κάτι να κρέμεται ανάμεσα στα πόδια σου, από μόνο του δεν σημαίνει τίποτα. Το ότι ο μπαμπάς σου κέρναγε στο καφενείο γιατί βγήκε ο διάδοχος, αυτός που θα συνεχίσει την οικογενειακή παράδοση, ήταν απλά μια σημαντική στιγμή για τον μπαμπά σου. Τίποτα περισσότερο! Η ύπαρξη ενός γεννητικού οργάνου δεν είναι ικανή από μόνη της να σε κάνει άντρα. Ούτε το σχήμα, ούτε το μήκος, ούτε το πλάτος θα ορίσουν την ποσότητα και το μέγεθος του ανδρισμού σου. Αν θες αδελφέ να συνεχίσει ο μπαμπάς και οι μαμά σου να είναι χαρούμενοι για σένα, αν θες να συνεχίσουν να κερνάνε στο καφενείο και ν

Υπάρχουν πολλά βιβλία που μπορούν να αλλάξουν την ζωή σας. Κάποια σας εμπνέουν να ακολουθήσετε τα όνειρα σας. Άλλα σας βοηθούν να αισθάνεστε λιγότερο μόνοι στις δύσκολες στιγμές και άλλα απλώς σας κάνουν να γελάτε. Ο Αλχημιστής του Πάολο Κοέλο έχει όλα τα παραπάνω… και περισσότερα. Το βιβλίο ακολουθεί ένα νεαρό αγόρι τον Σαντιάγο ενώ αναζητά έναν θησαυρό τόσο μεγαλοπρεπή που δεν τον έχει βρει ποτέ κανείς. Στον δρόμο του συναντά έναν αλχημιστή που του δίνει μια συμβουλή η οποία του αλλάζει την ζωή. Ο Αλχημιστής μπορεί να σας κινητοποιήσει να ζήσετε την ζωή με τον τρόπο που θέλετε και να ακολουθήσετε τα όνειρα σας. Σας δείχνει επίσης τι πραγματικά είναι η αληθινή αγάπη και το νόημα της ζωής. Αυτά τα 7 αποφθέγματα του βιβλίου θα σας γεμίσουν με δέος λόγω της ειλικρίνειας και του βαθύτερου νοήματος τους. «Και όταν θέλεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρεις». Όλοι πρέπει να πιστεύουμε αυτή τη φράση. Είναι συνηθισμένη η εσφαλμένη αντίληψη ότι αν έχετε ένα όνε

Η ωριμότητα του ανθρώπου είναι να ξαναβρεί τη σοβαρότητα με την οποία έπαιζε όταν ήταν παιδί.  – Φ. Νίτσε Αυτό ήταν το θέμα που απασχολούσε σε μεγάλο βαθμό το Νίτσε, ο οποίος δήλωνε ότι σε  «κάθε αυθεντικό άνθρωπο υπάρχει ένα παιδί που θέλει να παίξει» . Για το Γερμανό φιλόσοφο, το να πιστεύει κανείς ότι τα παραμύθια και τα παιχνίδια είναι πράγματα της παιδικής ηλικίας είναι σημάδι μεγάλης νοητικής μυωπίας, αφού μόνο αυτός που μπορεί να διατηρήσει την περιέργεια και το μαχητικό πνεύμα της παιδικής ηλικίας θα κατορθώσει να έχει πάντα καινούρια επιτεύγματα. Το παιδί θεωρεί το παιχνίδι του δουλειά και το παραμύθι αλήθεια, και την ίδια στάση δείχνουν να έχουν οι επιστήμονες, οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι. Γι’ αυτό, πρέπει πάντα να έχουμε το ένα μας πόδι στη φαντασία. Ο  Χανς Κρίστιαν Άντερσεν  έλεγε ότι  «τα παραμύθια γράφονται για να κοιμούνται τα παιδιά, αλλά και να ξυπνάνε οι ενήλικες». Ίσως να έφτασε η στιγμή να αφήσουμε για λίγο κατά μέρος τον κόσμο των ενηλίκω

  Aπό τον κόσμο των γρίφων φεύγω ήσυχη. Δεν έχω βλάψει στη ζωή μου αίνιγμα: δεν έλυσα κανένα. Oύτε κι αυτά που θέλαν να πεθάνουν πλάι στα παιδικά μου χρόνια: έχω ένα βαρελάκι που ‘χει δυο λογιών κρασάκι. Tο κράτησα ώς τώρα αχάλαστο ανεξήγητο, γιατί ώς τώρα δυο λογιών κρασάκι έχουν λυμένα κι άλυτα που μου τυχαίνουν. Συμβίωσα σκληρά μ’ έναν ψηλό καλόγερο που κόκαλα δεν έχει και δεν τον ρώτησα ποτέ ποιας φωτιάς γιος είναι, σε ποιο θεό ανεβαίνει και μου φεύγει. Δεν του λιγόστεψα του κόσμου τα προσωπιδοφόρα πλάσματά του, του ανάθρεψα του κόσμου το μυστήριο με θυσία και με στέρηση. Mε το αίμα που μου δόθηκε για να τον εξηγήσω. Ό,τι ήρθε με δεμένα μάτια και σκεπασμένη πρόθεση έτσι το δέχτηκα κι έτσι τ’ αποχωρίστηκα: με δεμένα μάτια και σκεπασμένη πρόθεση. Aίνιγμα δανείστηκα, αίνιγμα επέστρεψα. Άφησα να μην ξέρω πώς λύνεται ένα χθες, ένα εξαρτάται, το αίνιγμα των ασυμπτώτων. Άφησα να μην ξέρω τι αγγίζω, ένα πρόσωπο ή ένα βιάζομαι. Oύτε κι εσένα σε παρέσυρ

  Καθημερινά,  έρχομαι σε επαφή με τους προβληματισμούς και τις αγωνίες δεκάδων γονιών για τους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα παιδιά τους. Αν κάποιος συμμαθητής του το δείρει; Εάν το παρενοχλήσουν σεξουαλικά; Αν το κοροϊδεύουν στο σχολείο; Πως θα αναπτύξει τις άμυνες που θα το προστατέψουν; Μήπως δεν αρκεί το καράτε; Να μάθουν να εκβιάζουν τους πιθανούς θύτες τους; Λέτε να φταίνε τα ηλεκτρονικά; Γονείς που θεωρούν δεδομένο πως τα παιδιά τους θα γίνουν θύματα μιας άσκοπης βίας, αλλά κανείς δεν ανησυχεί μήπως γίνουν οι θύτες.  Γονείς που μαθαίνουν στα παιδιά πώς δεν θα γίνουν θύματα, αλλά δεν τους μαθαίνουν πώς να μη γίνουν θύτες.  Τα παιδιά γεννιούνται άγραφα βιβλία… Όπως γράφει και το παρακάτω κείμενο, αυτό που θα τελικά θα γίνουν είναι αυτό που θα τους μάθουμε.  « Όχι, δεν είναι απλά ένα παιδί. Όχι, δεν έπαιζε απλά και ξέφυγε. Όχι, δεν ήταν μια κακή στιγμή. Ήταν η βία που διδάχτηκε. Η βία στην οποία εκτέθηκε. Η βία από την οποία δεν το προστατεύσαμε απ’ ότα

Λένε πως πριν από πολύ καιρό, σε ένα μακρινό χωριό, έφτασε ένας άντρας με μακριά λευκά μαλλιά. Αυτός ο συγκεκριμένος άντρας πάντα συνοδευόταν από έναν γερανό. Ήταν ένα περίεργο ζευγάρι, ειδικά επειδή αυτά τα πουλιά δεν είναι συνήθως κοντά στους ανθρώπους. Ωστόσο, ο γέρος και ο γερανός πήγαιναν παντού μαζί. Οι κάτοικοι του χωριού έλεγαν μεταξύ τους ότι αυτός ο άντρας ήταν πολύ σοφός. Έλεγαν πως ήταν διάσημος στην περιοχή για τις μεγάλες διδασκαλίες του. Παρά την φήμη του, ο άντρας ήταν πολύ ταπεινός. Εγκαταστάθηκε δίπλα σε ένα παχνί μαζί με τον γερανό του. Αυτός πάντα περπατούσε μπροστά από τον γέρο. «Όταν βρίσκεται στην άκρη της αβύσσου και η νύχτα είναι σκοτεινή, ο σοφός ιππέας αφήνει την βασιλεία του και εμπιστεύεται το ένστικτο του αλόγου». – Armando Palacio Valdes-   Οι κάτοικοι άρχισαν να παραξενεύονται. Πήγαιναν πιο κοντά ώστε να μπορούν να τον βλέπουν από μακριά, αλλά ο άντρας φαινόταν να μην τους έβλεπε καν. Μόνο ο γερανός τους πρόσεχε. Σύντομα, οι κάτοικοι άρχι

  Πάντα πρέπει να ξέρουμε πότε κάποιο στάδιο φτάνει στο τέλος του. Αν επιμείνουμε να παραμείνουμε εκεί περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται, θα χάσουμε τη χαρά και το νόημα των άλλων σταδίων, τα οποία πρέπει να ζήσουμε. Να κλείνουμε κύκλους, πόρτες, να γυρίζουμε σελίδα, να ολοκληρώνουμε κεφάλαια – δεν έχει σημασία πώς το λέμε, αυτό που έχει σημασία είναι να αφήνουμε στο παρελθόν τις στιγμές της ζωής μας που πέρασαν.Χάσατε τη δουλειά σας; Τελείωσε μια σχέση; Φύγατε απ’ το σπίτι των γονιών σας; Φύγατε στο εξωτερικό; Η φιλία που καλλιεργούσατε τόσο καιρό εξαφανίστηκε χωρίς εξηγήσεις;Μπορείτε να περάσετε πολύ καιρό απορώντας γιατί συνέβη αυτό. Μπορείτε να πείτε στον εαυτό σας ότι δεν θα κάνετε ούτε ένα βήμα πριν κατανοήσετε τις αιτίες που έκαναν ξαφνικά σκόνη κάποια πράγματα που ήταν τόσο σημαντικά και σταθερά στη ζωή σας.Αυτή η στάση όμως θα αποδειχτεί πολύ ψυχοφθόρα για όλους: Οι γονείς σας, ο άντρας ή η γυναίκα σας, οι φίλοι σας, τα παιδιά σας, η αδερφή σας, όλοι θα ολοκληρώ