Prometheus

  Δέσποτα Θεέ, Πάτερ Παντοκράτορ, Κύριε του ουρανού και της γης, ο διά την ημετέραν σωτηρίαν εκ Παρθένου τεχθείς και διδάξας τοις ανθρώποις αγάπην και ειρήνην έχειν προς αλλήλους, κατάπεμψον την χάριν σου την επουράνιον και ελέησον ημάς, κατά το μέγα σου έλεος, πάσης ανάγκης ρυόμενος.   Παύσον τα φρυάγματα των εθνών, ειρήνευσον ημών την ζωήν, λύτρωσαι ημάς και τον κόσμον σου από πάσης απειλής εναντίας και δίδαξον τοις ηγέταις των εθνών εν ειρήνη επιλύειν τας διαφοράς αυτών και εν παντί ειρηνεύειν, υπόταξον δε πάντα τα βάρβαρα έθνη τα τους πολέμους θέλοντα.   Εξαπόστειλον περιστεράν, κλάδον ελαίας έχουσαν επί του στόματος, καταλλαγής σύμβολον, τους εν αιγμαλωσία αδελφούς ημών ανάρρυσαι, τους άρχοντας ημών εν ειρήνη και ομονοία διατήρησον, δώρησαι δε ημίνβαθείαν και αναφαίρετον ειρήνην, την πάντα νούν υπερέχουσαν, ίνα ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν, σου δεόμενοι υπέρ ειρήνης του σύμπαντος κόσμου και του ευσεβούς ημών έθνους, την συμμαχίαν έχοντες την σήν, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαι

Σ τις τελευταίες στιγμές της ζωής του αναφερόταν σε ένα κεφάλαιο του Προφήτη Ησαΐα που υπάρχει και η φράσις,  «· ἱμάτιον ἔχεις, ἀρχηγὸς ἡμῶν γενοῦ» . Ετόνιζε στο περιβάλλον του να βρούνε που αναφέρεται. Σε κάποια στιγμή τον άκουσα προσεκτικά να ξανατονίζει, αφού πλέον βρήκανε το συγκεκριμένο χωρίο  «· ἱμάτιον ἔχεις, ἀρχηγὸς ἡμῶν γενοῦ» . Και επεξηγώντας το να λέγει «Ζωστικό έχεις; Γίνε αρχηγός μας». Κάποια πνευματικά του παιδιά από το Μήλεσι Αττικής του είπανε ότι αυτό βρέθηκε στο 3ο Κεφάλαιο του Προφήτου Ησαϊα.  Ζήτησε όλο το κεφάλαιο να του το διαβάσουμε.   Μιλάει για την ηθική κατάπτωση όλου του Ισραήλ και της Ιερουσαλήμ. Μας τόνισε ότι αυτά ισχύουν και για σήμερα και θα γίνουν.   “Ιμάτιον ἔχεις, ἀρχηγὸς ἡμῶν γενοῦ”   (ζωστικό έχεις; γίνε αρχηγός μας) Ο Γέροντας μέχρι να φύγει από αυτόν τον μάταιο κόσμο σε αυτούς τους τελευταίους δύο μήνες παραμονής του στα Καυσοκαλύβια  είπε πολλά σημαντικά πράγματα για το Έθνος και την Εκκλησία. Έβλεπε την κατάπτωση και τη σύγκρουση. Τόνιζε τις τε

  Π ροσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει στον λαό μας. Μοιάζει να βρίσκεται σε βαρύ κώμα εξαιτίας απανωτών επεισοδίων βλακείας. Υπάρχουν απειροελάχιστες ελπίδες να ανακάμψει. Η επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια. Πρόκειται δε περί άκρως μεταδοτικής ασθένειας. «Ενός βλακός προκειμένου μύριοι έπονται», έλεγε ο Ε. Λεμπέσης στο επίκαιρο πόνημά του  «Η τεραστία κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω»  (1941). Εκεί γίνεται λόγος περί «αυτομάτου συρροής βλακών».. οι οποίοι «περιέρχονται συν τω χρόνω εις πλήρη  βλακοκρατίαν ». Για την συρροή αυτή των βλακών σήμερα και για να είναι αποτελεσματική η δράση της  «βλακικής αγέλης» , που περιγράφει ο συγγραφέας, δεν απαιτείται κάποια «πάσης φύσεως» οργάνωση ή φορέας, όπως στην εποχή του. Υπάρχει η   τηλεόραση , αυτός ο  κοινός τόπος συνάντησης  εκατομμυρίων αγελοποιημένων τηλε-θεατών, απείρως χρησιμότερη από κάθε ορατή κλειστή οργάνωση. Τρεις από τις μεθόδους της  κοινωνικής μηχανικής , της προσπάθειας δηλαδή χειραγώγησης της σκέψης και της στάσης

  Βαδίζω σ' ένα μοναχικό δρόμο. Απολαμβάνω τον αέρα, τον ήλιο, τα πουλιά. Απολαμβάνω που τα πόδια μου με πάνε όπου εκείνα θέλουν. Στη μια άκρη του δρόμου βρίσκω ένα σκλάβο που κοιμάται. Πλησιάζω και διαπιστώνω ότι ονειρεύεται. Από τα λόγια και τις εκφράσεις του μαντεύω... Ξέρω τι ονειρεύεται: Ο σκλάβος ονειρεύεται ότι είναι ελεύθερος. Η έκφραση στο πρόσωπο του δείχνει γαλήνη, ειρήνη. Αναρωτιέμαι... Πρέπει να τον ξυπνήσω και να του πω ότι είναι μόνο ένα όνειρο; Πρέπει να μάθει ότι εξακολουθεί να είναι σκλάβος; ΄Η πρέπει να τον αφήσω να κοιμηθεί όσο μπορεί, απολαμβάνοντας, έστω και στο όνειρο του, τη φανταστική του πραγματικότητα; Ποια είναι η σωστή απάντηση;...πρόσθεσε ο Χόρχε. Ανασήκωσα τους ώμους. Δεν υπάρχει σωστή απάντηση, συνέχισε. Ο καθένας πρέπει να βρει τη δική του απάντηση, και δεν μπορείς να την αναζητήσεις έξω από τον εαυτό σου. Νομίζω ότι θα έμενα άγαλμα μπροστά στο σκλάβο, δίχως να ξέρω τι να κάνω, είπα. Θα σου δώσω μια μικρή βοήθεια που ίσως μπορεί να σου φανεί χρήσιμη

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΕ΄  Πως πρέπει να διορθώνουμε την φαντασία και την ενθύμησί μας. Αφού μιλήσαμε σχετικά για την διόρθωσι των αισθήσεών μας, επακόλουθο είναι να πούμε εδώ και Πως πρέπει να διορθώνουμε την φαντασία και ενθύμησί μας, επειδή και κατά την γνώμη όλων σχεδόν των φιλοσόφων, η φαντασία και η ενθύμησις, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μία αποτύπωσις όλων εκείνων των αισθητών πραγμάτων, που είδαμε, ακούσαμε και μυριστήκαμε και γευτήκαμε και πιάσαμε. Και για να πω με συντομία, η φαντασία και ενθύμησις, είναι μία εσωτερική κοινή αίσθησις, η οποία φαντάζεται και θυμάται καθαρά όλα, όσα οι εξωτερικές πέντε αισθήσεις μας πρόλαβαν να προαισθανθούν. Και κατά κάποιο τρόπο, η μεν αίσθησις και τα αισθητά, παρομοιάζονται με την σφραγίδα, ενώ η φαντασία, με το αποτύπωμα της σφραγίδας. Η φαντασία αυτή και η ενθύμησις μας δόθηκε μετά την παράβασι για να την μεταχειρισθούμε, όταν οι εξωτερικές μας αισθήσεις ησυχάζουν και όταν δεν έχουμε μπροστά μας παρόντα τα αισθητά εκείνα πράγματα, που πέρασαν από τ