Ήταν ένα μικρό καράβι που ήταν αταξίδευτο...

 Το Ήταν ένα μικρό καράβι θεωρείται ένα κλασικό παιδικό τραγούδι. Η αρχική του προέλευση είναι από το γαλλικό τραγούδι Il était un petit navire και έγινε μελοποίηση στα ελληνικά.

 Το τραγούδι “Ήταν ένα μικρό καράβι” δεν είναι τόσο αθώο όσο ακούγεται.

 Κρύβει μία ιστορία – και συγκεκριμένα – μία τραγική ιστορία. Εικάζεται πως αναφέρεται σε ένα από τα μεγαλύτερα ναυάγια, στο ναυάγιο της γαλλικής φρεγάτας Μέδουσας που συνέβη το 1816.

Το 1816 η γαλλική φρεγάτα Μέδουσα με δύο ακόμα πλοία κατευθύνονταν προς το λιμάνι της Σενεγάλης. Τα τρία πλοία ήταν σταλμένα από την γαλλική κυβέρνηση να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της Σενεγάλης η οποία μέχρι τότε ήταν αγγλική αποικία. Η Μέδουσα, θέλοντας να ξεπεράσει το χρόνο των υπολοίπων πλοίων και να φτάσει πρώτη στο λιμάνι, αύξησε ταχύτητα. Ο καπετάνιος του πλοίου είχε να ταξιδέψει είκοσι χρόνια και δεν έχει διευκρινιστεί πώς ανέλαβε την κυβέρνηση του πλοίου όπως δεν έχει διευκρινιστεί και ποιανού ιδέα ήταν η αύξηση ταχύτητας.

Στις 2 Ιουλίου του 1816 η Μέδουσα εξώκειλε σε αμμόλοφο κοντά στην Μαυριτανία. Οι επιβάτες και το πλήρωμα έκαναν φιλότιμες προσπάθειες να μην βουλιάξει το πλοίο, χωρίς όμως επιτυχία. Υπολογίζεται πως στο σύνολό τους, επιβάτες και πλήρωμα, ήταν τετρακόσιοι. Το πλοίο είχε έξι μικρές βάρκες χωρητικότητας διακοσίων πενήντα ατόμων. Όσοι δε μπήκαν στις βάρκες έφτιαξαν μία αυτοσχέδια σχεδία.

Εκατόν σαράντα έξι άτομα ήταν επάνω στη σχεδία που με το που φορτώθηκε, άρχισε να βουλιάζει.

Οι εκατόν σαράντα έξι άνθρωποι λιμοκτονούσαν και για να επιβιώσουν έφτασαν στα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης. Σκότωναν τους πιο αδύναμους και έτρωγαν τους νεκρούς τους συντρόφους. Στις 17 Ιουλίου 1816 – μετά από δεκατρείς ημέρες – το πλοίο Άργκους βρήκε τη σχεδία πάνω στην οποία ήταν μόνο δεκαπέντε άνθρωποι και από τους οποίους οι πέντε υπέκυψαν στα τραύματα τους.

Το ναυάγιο της Μέδουσας συγκίνησε το ζωγράφο Ζαν Λουί Τεοντόρ Ζερικό που ζωγράφισε έναν πίνακα μεγάλων διαστάσεων. Ο  Ζερικό, πριν ξεκινήσει τον πίνακα, έκανε έρευνα γύρω από το ναυάγιο, μίλησε με τον ξυλουργό του σκάφους, επισκέφθηκε τους επιζήσαντες και, όχι μόνο άκουσε τις ιστορίες τους, αλλά ζωγράφισε και τα πορτραίτα τους. Παρουσίασε τον πίνακα στο Σαλόν του Παρισιού το 1819 προκαλώντας αμηχανία τόσο για το ρεαλισμό του όσο και για τους πολιτικούς υπαινιγμούς του. Σήμερα ο πίνακας φυλάσσεται στο Μουσείο του Λούβρου.

 «Ήταν ένα μικρό καράβι, ήταν ένα μικρό καράβι, που ήταν αταξίδευτο, που ήταν αταξίδευτο…Και έκανε ένα μακρύ ταξίδι, και έκανε ένα μακρύ ταξίδι μέσα εις την Μεσόγειο, μέσα εις την Μεσόγειο, και σε πεντέξι εβδομάδες, και σε πεντέξι εβδομάδες, σωθήκαν όλες οι τροφές, σωθήκαν όλες οι τροφές… και τότε ρίξανε τον κλήρο, και τότε ρίξανε τον κλήρο, να δούνε ποιος ποιος ποιος θα φαγωθεί οεοεοεοε…οεοε»