Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό.

 

Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό.

.................

Πόσο παράξενα μας κοιτάζουν ξαφνικὰ τὰ σπίτια, τὰ χωνευτήρια τῶν ἀνθρώπων, ..... πρὸς τὴν νύχτα, ἀπὸ τὸ παράθυρο ποὺ δὲν ξέρω πῶς, βρέθηκε ἀνοιχτό.

Το σπουδαίο δεν είναι ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας..

ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα..

Αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή..

όπως μας δόθηκε... την καθημερινή... την ταπεινή... την Ανθρώπινη!

Οπου το καθετί που μπορούμε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει.

..............

Σ’ αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει,

ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους.

Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται.

Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα

κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν:

ο άνθρωπος.

Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας.

Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε.

Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Oιδίποδα.

.......................

Το θαύμα δεν είναι στο πουθενά...

Κυκλοφορεί στις φλέβες του ανθρώπου !!!

 

 

Γιώργος Σεφέρης

(13 Μαρτίου 1900-20 Σεπτεμβρίου 1971)

Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό.