Οι Ακροβάτες

 

Λένε ότι μια ομάδα νέων ακροβατών προετοίμαζε συστηματικά ένα εξαιρετικό νούμερο. Την προπόνηση τους είχε αναλάβει ένας γέρος άνθρωπος του τσίρκου, που μετέδιδε την εμπειρία του με μοναδική αφοσίωση. Ο άνθρωπος αυτός είχε δυο εντελώς διαφορετικές συμπεριφορές.

Από τη μια μεριά έδειχνε μεγάλη κατανόηση για τα λάθη, ενθάρρυνε τους νέους να συνεχίζουν την προπόνηση και να διορθώνονται ξανά και ξανά. Σε κάθε αποτυχία τούς διαβεβαίωνε ότι ήταν καταπληκτικοί κι ότι θα γίνονταν οι καλύτεροι ακροβάτες.
Ωστόσο, όταν όλα πήγαιναν καλά μεταμορφωνόταν σε άλλο δάσκαλο. Τότε τους έλεγε ότι η σύμπτωση δεν ήταν καλός σύμβουλος, ότι ήταν όλοι τους ένα τσούρμο άχρηστοι και στην πραγματικότητα δεν άξιζαν τίποτα.

Ένας από τους διευθυντές του θεάματος που είχε παρατηρήσει αυτή του την διπλή στάση, του μίλησε ανήσυχος για το θέμα αυτό, που θεωρούσε λάθος και παράλογη ασυναρτησία.
Εσύ κάνεις λάθος , του είπε ο δάσκαλος. Δεν υπάρχει κανένα λάθος. Όταν δεν κάνουν κάτι καλά ή κάνουν κάτι μέτρια, τους ενθαρρύνω γιατί ξέρω ότι μπορούν να το κάνουν και καλύτερα και είμαι σίγουρος ότι θα το κάνουν καλύτερα…
Όταν όμως τα κάνουν όλα τέλεια, είμαι σίγουρος ότι την επόμενη φορά θα είναι χειρότερα, αφού καλύτερα δεν μπορεί να γίνει. Τότε, τους μαλώνω για αυτό.

Δεν έρχονται σε εμένα για να ακούνε χειροκροτήματα. Αυτά, ας τα αφήσουν για την παράσταση.