Εκείνοι που δεν μπορείς να φυλακίσεις την ψυχή τους

Είναι εκείνοι που συναντάς κι έχουν το βλέμμα λίγο χαμένο σαν κάτι ανεξήγητο να τους στοιχειώνει.

Είναι εκείνοι που μπορούν να μιλάνε με τις ώρες γι’ αυτά που τους παθιάζουν.

Είναι εκείνοι που βλέπουν ομορφιά μέσα στα πιο μεγάλα ερείπια.

Είναι εκείνοι που ψάχνουνε το φως της χαραμάδας.

Είναι εκείνοι που δεν φοβούνται να κάνουν λάθος.

Είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι η τρέλα ξεπερνάει τη λογική και μόνο μέσα από την τρέλα βλέπεις τα πράγματα ξεκάθαρα.

Είναι εκείνοι που πιστεύουν στη μαγεία και δεν παύουν να την αναζητάνε σε κάθε τους βήμα.

Είναι εκείνοι που δεν μπορούν να κοιμηθούν τις νύχτες γιατί το μυαλό τους κατακλύζεται από ιδέες.

Είναι εκείνοι που γελάνε δυνατά και θυμώνουν σαν μικρά παιδιά μίας και ποτέ τους δεν έπαψαν να είναι.

Είναι εκείνοι που ξαφνικά μελαγχολούν και σκοτεινιάζουν χωρίς να καταλαβαίνει κανείς το γιατί.

Είναι εκείνοι που δεν αναπνέουν χωρίς την τέχνη τους.

Είναι εκείνοι που κρατάνε τις πληγές τους ανοιχτές για να μπορούν να εμπνέονται σε δύσκολες στιγμές.

Είναι εκείνοι που δεν μπορείς να φυλακίσεις την ψυχή τους.

Είναι εκείνοι που πιστεύουν πως μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο.

Είναι εκείνοι που ουρλιάζουν μέσα από τα έργα τους.

Είναι εκείνοι που δεν μπορεί ο καθένας να τους καταλάβει.

Είναι εκείνοι που σε κοιτάζουν βαθιά στα μάτια και νιώθεις πως διαβάζουν την ψυχή σου.

Είναι εκείνοι που βλέπουν ανεμόμυλους εκεί που δεν υπάρχουν.

Είναι εκείνοι που δεν λένε ”θα προσπαθήσω” αλλά ”θα το κάνω”.

Eίναι εκείνοι που δουλεύουν ανεξάντλητα.

Είναι εκείνοι που μπορούν να γεμίσουν το είναι σου με λάμψη,μονάχα με μιά κίνηση.

Είναι εκείνοι που μετράνε τον κόσμο σε στιγμές.

Είναι εκείνοι που βλέπουνε τον κόσμο με άλλα μάτια, τα δικά τους.

Είναι εκείνοι που χάνονται για μια ιδέα.

Είναι εκείνοι που αν τύχει και σ’ ερωτευτούν, μπορούν να σε κάνουν αθάνατο.

Είναι εκείνοι που δεν σταματούν ποτέ να διαβάζουν παραμύθια.

Είναι εκείνοι που πιστεύουνε στη Χώρα των Θαυμάτων…
…και είναι οι μόνοι που την βρίσκουν…