Θάρρος η αλήθεια;

 

Καλώς ήλθες στο παιχνίδι που λέγεται αυτογνωσία. 

Αυτό το θάρρος η αλήθεια σε λάθος ηλικία το παίζαμε τελικά.

Ανώδυνες ερωτήσεις, ανώδυνες απαντησεις, που στο άκουσμα τους τότε κοκκίνιζες από ντροπή. Ένα γέλιο σου φέρνουν αυτές οι αναμνήσεις. Γέλιο που σου θυμίζει ανεμελιά και αθωότητα. Κοκκινιζες στην αλήθεια για το ποιον αγαπάς και στο θάρρος αν μπορείς να του το πεις. Υπέροχα χρόνια, γεμάτα όμορφες αναμνήσεις .

Επιστροφή στο σήμερα και στο τωρα.
Και τώρα; Ποιος έχει τη δύναμη, το κουράγιο να παίξει αυτό αυτό το παιχνίδι; Κανείς. Οι ερωτήσεις βλέπεις δεν είναι πια τόσο αθώες, δεν είναι τόσο ανώδυνες. Ακόμα και μια παρτίδα παιχνιδιού με τον εαυτό σου, είναι επώδυνη.

Θα εξομολογηθείς την αλήθεια σου;
Έχεις το θάρρος να παλέψεις γι’αυτη;

Σου γίνεται η ερώτηση. Αλήθεια ή θάρρος; Επιλέγεις αλήθεια για αρχή με έναν δισταγμό κι ένα τρέμουλο στην φωνή σου. Σιωπή.
Έλα απάντησε. Τι κοιτάζεις στον καθρέπτη θλιμμένος; Γιατί βλέπω φόβο;
Τι φοβάσαι μωρέ; Μιλάμε για την αλήθεια σου. Πες τη στον εαυτό σου. Όσο επίπονη κι αν είναι αυτή η διαδικασία, ξεκίνα .

Δισταγμο διακρίνω. Θα σε βοηθήσω λοιπόν. Είσαι ευτυχισμένος; Αγαπάς; Σε αγαπούν; ΣΕ ΑΓΑΠΑΣ; Βλέπω εκπληξη στα μάτια σου στην τελευταία ερώτηση. Ναι αυτό σε ρωτάω αγαπάς τον εαυτό σου; Κατεβάζεις τα μάτια. Έδωσες την απάντηση σου.

Πάμε στο θάρρος τώρα.

Έχεις θάρρος μωρέ να αλλάξεις την πραγματικότητά σου; Έχεις θάρρος να αλλάξεις τη ζωή σου; Έχεις θάρρος να κυνηγήσεις τα όνειρα που έθαψες; Τώρα βλέπω τρόμο στα μάτια σου. Φοβάσαι τις αλλαγές. Μάλλον δεν σε αγαπάς γι αυτό δεν έχεις το θάρρος να αλλάξεις την ζωή σου. Προτιμάς μια βολεμενη πραγματικότητα κι ας μην σε γεμίζει. Ο χρόνος κυλάει όμως ξύπνα.

Παίξε το παιχνίδι με τον εαυτό σου. Κάνε το για την πάρτη σου. Παίξε μήπως την δεις αλλιώς και πάρεις μπροστά. Κοίτα στον καθρέπτη γαμωτο, μην χαμηλώνεις τα μάτια, μη στέκεις βουβός. Μίλα στον εαυτό σου, ρίξτου ένα χαστούκι να συνέλθει. Ξύπνα μωρέ πια από το λήθαργο. Βρες πάλι εσένα και ξεθαρρεψε πια.

Αναστενάζεις και το παίρνεις απόφαση. Ένα παιχνίδι λες είναι για να την δεις πιο χαλαρά. Συνεχίζεις να παίζεις πιο ξεθαρρεμενος.
Σαν να βλέπω ένα χαμόγελο στα χείλη σου.Ξεκινάς και μπαίνεις στο νοημα του παιχνιδιού. Αρχιζεις και το απολαμβάνεις. Ξανασυστήνεσαι με τον εαυτό σου. Επιτέλους αρχιζεις να τον ακούς. Ομολογείς τις αλήθειες σου κι ας μη μιλάς. Το βλέπω στο βλέμμα σου. Ένα βλέμμα που τα λέει όλα. Σιγά σιγά ανακαλύπτεις εσένα που σε παραμέλησες. Ξεκίνα από αυτό. Βρες πάλι τον εαυτό σου, δες τι αξίζεις, δες τι άντεξες, πως πάλεψες, τι κατάφερες και νιώσε περήφανος για τα σωστά σου και τα λάθη σου.Είναι δικά σου, κατάδικα σου. Αυτά σε άλλαξαν σε διαμόρφωσαν.

Πάρε το τιμόνι της ζωή σου στα χέρια σου και προχώρα.
Κάνε κάτι και για σένα επιτέλους.
Μέσα από την αλήθεια που ανακάλυψες, μέσα από την αλήθεια που ομολόγησες παίρνει σειρά το θάρρος.
Έχεις θάρρος λοιπόν να αλλάξεις ροτα ; έχεις θάρρος να τελειώσεις ότι άφησες στη μέση; Έχεις θάρρος να πας μπροστά; Έχεις θάρρος να γίνεις ευτυχισμένος;

Καλώς όρισες στο παιχνίδι που τώρα πια ονομάζεται αυτογνωσια.
Θαρρώ φίλε μου πως σε βοήθησα να ξανασυστηθείς στον εαυτό σου. Κάπως έτσι κάποιος άλλος βοήθησε κι εμένα. Και κάπως έτσι όλοι μαθαίνουμε να μας αγαπάμε.

Να τον αγαπάς τον εαυτό σου λοιπόν και να τον φροντίζεις. Τότε και μόνο τότε θα αλλάξεις τη ζωή σου.

Ομολόγησε την αλήθεια σου λοιπόν και βρες το θάρρος να κυνηγήσεις τα όνειρα σου, να αλλάξεις τη ζωή σου. Του το οφείλεις, γιατί εσύ κι αυτός μένετε πάντα στο τέλος. Είναι ο πιο πιστός σου σύντροφος. Ο πιο καλός σου φίλος…
Να σε αγαπάς!

 

 Γράφει η Λία Ευαγγελίδου