Φιλία είναι…

 

Λένε πως μετά τη φουρτούνα έρχεται μπουνάτσα. Αυτό συμβαίνει στη θάλασσα μα και στη ζωή. Μερικές φορές ο δρόμος για το λιμάνι περνάει μέσα από την καρδιά της τρικυμίας. Ο προορισμός όμως, είναι πάντα το μέρος που κατευθύνεσαι, μερικές φορές είναι και το μέρος που καταλήγεις.

Στο ταξίδι σου θα συναντήσεις πολλούς ανθρώπους. Όλοι έχουν κάτι να σου διδάξουν και αντίστοιχα να τους διδάξεις κάτι και εσύ. Στο παιχνίδι της ζωής δεν υπάρχει δράση χωρίς αντίδραση. Με άλλους θα ταιριάξεις και θα “κουμπώσεις” αμέσως –όπως τα κομμάτια του παζλ που συμπληρώνει το ένα το άλλο – με άλλους θα χαθείς ενώ άλλους θα επιλέξεις να τους διώξεις. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Όλα γίνονται για κάποιον λόγο και όλα εξυπηρετούν κάποιο σκοπό.

Η φιλία αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι και παράλληλα σημαντικό τομέα στη ζωή μας. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Αριστοτέλης, “Η φιλία είναι μια βιολογική ανάγκη”. Λένε πως οι φίλοι είναι οικογένεια που εσύ επιλέγεις… όποιος καταφέρει να γευτεί το δώρο της φιλίας, θα είναι πολύ τυχερός. Της πραγματικής φιλίας όμως! Κάτι που σήμερα έχει γίνει σπάνιο και δυσεύρετο. Ίσως όμως να είναι καλύτερα έτσι. Γιατί μόνο όταν κάτι το βρίσκεις δύσκολα, θα μάθεις να εκτιμάς και ανάλογα.

Ο αληθινός φίλος είναι συνοδοιπόρος, όχι μόνο στις εύκολες και ευχάριστες στιγμές αλλά επίσης και στις αναπόφευκτες περιόδους θλίψης και δυσκολίας. Αυτός που σε κοιτάει και καταλαβαίνει τι θέλεις να πεις χωρίς καν να μιλήσεις. Σκέφτεστε τα ίδια, αισθάνεστε τα ίδια χωρίς καν να χρειαστεί να μιλήσετε. Κυρίως όμως ο αληθινός φίλος είναι εκείνος που σε δέχεται με τα προτερήματα και τα ελαττώματα σου.

Στο ταξίδι της ζωής μας, θα ξεχωρίσουμε λίγους ανθρώπους που θα τους ονομάσουμε φίλους. Γιατί δεν είναι άξιοι να φέρουν όλοι αυτόν τον τίτλο. Οι περισσότεροι ορίζουν τον φίλο από το χρονικό διάστημα που τον γνωρίζουν. Εγώ τον γνωρίζω από την ποιότητα, δηλαδή από το πόσο καλά γνωριζόμαστε και το τι έχουμε ζήσει μαζί.

 Οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή μας έρχονται τελικά στην πορεία και όχι εξαρχής. Μα το πιο όμορφο από όλα είναι ότι έρχονται ξαφνικά, από εκεί που δεν το περιμένεις. Είναι αυτοί οι “αφανείς ήρωες” που όταν έρθουν στη ζωή σου καταλαβαίνεις ότι ήρθαν για να μείνουν.

Είναι σαν τους “Μεταξωτούς Ανθρώπους” που είχε αναφέρει σε μια συνέντευξή του ο αείμνηστος Νίκος Καρούζος: “Οι μεταξωτοί άνθρωποι. Όσοι προσέχουν τι λες, και δεν είναι όλοι παρόντες στην κουβέντα, με το μυαλό τους στο τι θα πουν οι ίδιοι για να εντυπωσιάσουν. Άνθρωποι με ανοιχτούς πόρους και πλατιά καρδιά… Υπεράνθρωποι; Όχι. Απλώς, μεταξωτοί… Φαίνονται από μακριά. Αρκεί να προσέξεις «μικρές», «ασήμαντες» κινήσεις στο φέρεσθαι των ανθρώπων…”