Με τα μάτια της ψυχής βλέπεις πάντα καλύτερα

 

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια όμορφη καρδερίνα.
Το πούπουλα της ήταν χρωματιστά κίτρινα και στο κεφάλι είχε μια ροζ πιτσιλιά, που έμοιαζε με φιογκάκι.

Η καρδερίνα αποφάσισε πως έπρεπε να πιάσει δουλειά και έφυγε από την μητρική φωλιά. Στο καινούριο της περιβάλλον γνώρισε πολύ κόσμο. Ήταν πολύ αγαπητή σε όλους, τιτίβιζε συνέχεια και έφερνε σε όλους μια χαρούμενη διάθεση.

Όσο περνούσε ο καιρός ερχόταν πιο κοντά με τα σκυλάκια , την λέαινα και τον πάνθηρα.

Κάποια στιγμή γνώρισε και ερωτεύτηκε έναν τυφλοπόντικα.
Έφερε στην ζωή του την χαρά και το φως, τον έβγαλε από την τρύπα του.
Μόνο που ο τυφλοπόντικας δεν άντεξε το φως και έφυγε μακριά από την καρδερίνα. Εκείνη πληγώθηκε πολύ και τότε ήταν που ήρθε ακόμη πιο κοντά με την λέαινα.
Η λέαινα την αγάπησε ακόμη πιο πολύ και προσπάθησε να την βοηθήσει. Τότε ήταν που πραγματικά την γνώρισε.

Η καρδερίνα μιλούσε με όλους, δεν κακοκάρδιζε κανέναν , αλλά ήταν πολύ δύσκολο τελικά να την πλησιάσεις.
Δεν έλεγε άσχημη κουβέντα για κανέναν, έβρισκε πάντα δικαιολογίες για όλους , αλλά δεν έκανε παρέα παρά μόνο με λίγους.

Η καρδερίνα δεν έκρινε τους άλλους με τη λογική, αλλά με την ψυχή της.
Η καρδερίνα δεν έβλεπε με τα μάτια της , αλλά ένιωθε με την ψυχή της.

Όταν η λέαινα κατάλαβε αυτή την ιδιαίτερη ικανότητα της καρδερίνας την έχρισε άτυπο σύμβουλο της. Δεν την χρειαζόταν συχνά , αλλά βασιζόταν στα μάτια της ψυχής της.

Όταν η λέαινα μάλωσε με τον πάνθηρα , ρώτησε την χαριτωμένη φίλη της, ποια είναι η άποψη της και εκείνη της απάντησε, πως δεν πρέπει να του θυμώνει γιατί δεν είναι κακός, αλλά αυτοκαταστροφικός και πως αφού δεν αγαπάει τον εαυτό του δεν μπορεί να αγαπήσει κανέναν άλλο.

Όλα τα σκυλάκια έκριναν με την λογική και κατέκριναν τον πάνθηρα, η καρδερίνα όμως με τα μάτια της ψυχής της έβλεπε πιο μακριά.

Η καρδερίνα βοήθησε τον πάνθηρα.
Η καρδερίνα βοήθησε την λέαινα.
Η καρδερίνα δεν άκουσε ποτέ την λογική της, παρά μόνο την καρδιά της.
Η καρδερίνα έγινε ζευγάρι με ένα σκυλάκι και βρήκε την χαρά της ξανά μαζί του.

Η καρδερίνα κοιμάται ήσυχη γιατί βλέπει με τα μάτια της ψυχής της και γιατί αρνείται να βλέπει άσχημα πράγματα. Τα άσχημα πράγματα απλά τα αγνοεί, δεν υπάρχουν για αυτήν. Ό,τι δεν μπορεί να το φτιάξει, απλά το ξεχνάει μέχρι να της δοθεί η ευκαιρία ξανά να το προσπαθήσει.

Η καρδερίνα έχει βρει το δρόμο της γιατί επενδύει σε ότι νιώθει καλό, γιατί έμεινε παιδί και έτσι και θα παραμείνει.

Η καρδερίνα ξέρει πως το κλειδί της γαλήνης και της ισορροπίας βρίσκεται στην ψυχή και όχι στο μυαλό.

Η καρδερίνα ξέρει πως ο δρόμος της ευτυχίας βρίσκεται στην ψυχή και όχι στο μυαλό.

Η καρδερίνα ξέρει πως η αγάπη και το καλό που έχει μέσα της είναι ο θησαυρός της και κανείς δεν μπορεί να της τον πάρει.

Η καρδερίνα ξέρει πως με τα μάτια της ψυχής βλέπεις καλύτερα και αυτό σε οδηγεί στην πραγματική ευτυχία.

 

 

Της Εύας Τσέδου