Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην κάνεις αυτά που σκέφτεσαι και να μην λες αυτά που νιώθεις

Για να φτάσουμε πιο κοντά στην ευτυχία και τα όνειρά μας, πρέπει να ρισκάρουμε να βγούμε έξω από την περιοχή ασφαλείας μας.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μείνεις στα “αν” και στις αναβολές.

Ο χρόνος κανέναν δεν περιμένει και δε θέλεις να φτάσεις στο τέλος και να κοιτάζεις πίσω με δάκρυα για όσα δεν τόλμησες ποτέ. Αν τολμήσεις και δράσεις θα ξέρεις τουλάχιστον την έκβαση της δράσης σου, ακόμη κι αν χάσεις. Αυτό είναι πολύ πιο καθησυχαστικό από το να μην ξέρεις καθόλου τι θα συνέβαινε αν έκανες το ένα και αν έκανες το άλλο.

Οι φόβοι είναι συνήθως αυτοί που μας κρατάνε πίσω από το να κάνουμε τα πράγματα που θέλουμε, από το να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας και να πάρουμε ρίσκα, από το να εκφράσουμε αυτά που νιώθουμε.

Διάφοροι φόβοι που δημιουργούνται από άσχημες εμπειρίες του παρελθόντος, από παιδικά τραύματα ή που υπάρχουν στα γονίδια μας. Είναι μεγάλη η πρόκληση να μπορούμε να αναγνωρίζουμε τους φόβους μας και να τους νικάμε. Ίσως οι μεγαλύτερες μάχες που έχουμε να δώσουμε μέσα μας να είναι με τους φόβους μας. Αυτούς που κρατάνε το μυαλό μας αιχμάλωτο σε μία ανύπαρκτη φυλακή.

Αντί, όμως, να πολεμάμε τους φόβους μας και να προχωρούμε προς την κατεύθυνση της εκπλήρωσης των ονείρων και των στόχων μας, κρυβόμαστε πίσω από ένα “δεν έχω χρόνο”. Βολευόμαστε. Αφήνουμε το χρόνο να περνάει και στο τέλος περνάει χωρίς να το καταλάβουμε κι όλο μένουμε στάσιμοι.

Το μυαλό μας πρέπει να είναι ελεύθερο να σκέφτεσαι και να δρα χωρίς τις αλυσίδες των φόβων. Η καρδιά μας πρέπει να είναι ελεύθερη ν’ αγαπήσει και οι αισθήσεις μας ελεύθερες να νιώσουν.

Τι θα πει ο κόσμος; Κι αν αποτύχουμε; Αν μας απορρίψουν; Αν δεν τα καταφέρω; Πώς θα επιβιώσω; Αν πληγωθώ; Τόσοι και τόσοι φόβοι κάθονται σαν πέτρες στο μυαλό μας και δεν μας αφήνουν να βγάλουμε φτερά για να κάνουμε τις σκέψεις μας πράξη.

Τα περισσότερα εμπόδια που βλέπουμε είναι ανύπαρκτα, είναι μόνο στο μυαλό μας. Μπορεί να είναι απλά βράχοι που θα πρέπει να σκαρφαλώσουμε κι εμείς να τα βλέπουμε ως ολόκληρα βουνά.

Για να φτάσουμε πιο κοντά στην ευτυχία και τα όνειρά μας, πρέπει να ρισκάρουμε να βγούμε έξω από την περιοχή ασφαλείας μας. Και να μπορέσουμε να κάνουμε ένα βήμα έξω από την περιοχή ασφαλείας μας πρέπει πρώτα να πολεμήσουμε τους φόβους μας.

Κι αν στην πορεία κάνουμε λάθη σιγά το πράγμα. Μόνο ο θάνατος δεν διορθώνεται. Κι αν μας απορρίψουν δέκα, εμείς αυτή τη μία ευκαιρία θέλουμε. Κι αν πληγωθούμε στον έρωτα, θα ξαναερωτευτούμε, κι αν χάσουμε λεφτά θα τα ξανακάνουμε σιγά σιγά. Αν δεν κάνεις λάθη ποτέ, σημαίνει δεν ζεις. Γιατί η ζωή δεν έρχεται με εγχειρίδιο χρήσης. Ούτε τα αισθήματα έρχονται με οδηγό χρήσης. Σημασία έχει συνεχώς να μαθαίνουμε και να γινόμαστε καλύτεροι. Να ξέρουμε τι θέλουμε για να μπορέσουμε να το κυνηγήσουμε. Να έχουμε ισορροπία μεταξύ των “θέλω” και των “μπορώ”. Να μην τα παρατάμε με κάθε απογοήτευση. Να μη ζητάμε λάθος πράγματα που δε θα οδηγήσουν ποτέ σε εσωτερική ικανοποίηση.

Η ζωή είναι πολύ μικρή. Κάνε αυτά που σκέφτεσαι και πες αυτά που νιώθεις.

Πράξια Αρέστη