Μη φοβάσαι να πέσεις αλλά φρόντισε και κάνε θεαματικό το σήκωμά σου!

 

Μην εμποδίζεις τον εαυτό σου από το να ονειρεύεται με το φόβο ότι μπορεί να μη βγουν, τα όνειρά σου, αληθινά. Μην τον φρενάρεις. Άφησε τον ελεύθερο να ονειρευτεί και ας «σπάσεις» τα μούτρα σου. Πώς θα σηκωθείς αν δεν πέσεις;

Κι όταν σηκωθείς, ποιος σε πιάνει φίλε μου! Γιατί, θα ξέρεις κάτι παραπάνω! Αυτό το κάτι, που μπορεί να κάνει τη διαφορά στη συνέχεια. Αυτό το κάτι, που μπορεί να μην το μάθει κανείς άλλος, αυτό που θα σε κάνει περισσότερο χαρούμενο, αυτό το κάτι βρε παιδί μου που θα σε κάνει να δεις τη ζωή αλλιώς!

Γιατί, ναι! Βλέπεις τη ζωή σήμερα απαισιόδοξα, έρχεται και το «πέσιμο» που λέμε και να’την η απελπισία να σου χτυπά την πόρτα κι εσύ, ενώ προσποιείσαι ότι δεν ακούς, ταυτόχρονα σηκώνεσαι και της ανοίγεις την πόρτα. Μπάστα «απελπισία», μπάστα δυο λεπτά, μην μπεις ακόμα, να εξηγήσω μερικά πράματα.

Όταν πέφτεις, είναι η χειρότερη στιγμή για να πάρεις αποφάσεις, για να ονοματίσεις καταστάσεις, για να αποφασίσεις αν είσαι άτυχος ή όχι. Μην το κάνεις! Γέλα με το πάθημά σου, ξεκαρδίσου και περίμενε να περάσει. Γιατί περνάει… Τίποτα δεν είναι μόνιμο, καμιά πληγή. Ακόμα και αυτές που αιμορραγούν καιρό, ακόμα και δαύτες επουλώνονται. Μπορεί να είναι η σκέψη σου που αλλάζει, η οπτική σου γωνία που «βλέπεις» τη ζωή, μπορεί ένας άνθρωπος που θα σου πει τη μαγική κουβέντα.

Γι’ αυτό, όταν πέσεις, κοίτα να κάνεις μια σφιχτή αγκαλιά τον εαυτό σου και να χαμογελάσεις, γιατί ξέρεις αυτό που δεν ξέρουν οι άλλοι. Πώς να σηκώνεσαι ξανά όρθιος και να «σαρώνεις» τη ζωή!

 

 

 Της Κατερίνας Τσαμπά