Ξέρεις κάτι;

Ξέρεις κάτι;
Ετούτη η εποχή δεν με γεμίζει
Αισθάνομαι μια απέραντη θλίψη για την γενιά μου
Όλα κυλάνε πια ηλεκτρονικά
Συναισθήματα και ανασφάλειες

Ξέρεις κάτι;
Δεν ονειρευόμουν αυτό
Δεν περίμενα πως η αξία του ανθρώπου θα μετριέται σε κάποια likes
Δεν περίμενα πως όμορφες γυναίκες θα είναι μονάχα οι “γυμνές ” γυναίκες
Δεν περίμενα πως όμορφοι άντρες θα είναι μόνο όσοι έχουν ακριβά αυτοκίνητα και θα φοράνε ακριβά ρούχα

Ξέρεις κάτι;
Θεωρούσα πως η αγάπη θα ήταν κάτι αυθόρμητο και αγνό από την ψυχή, δεν θα την πουλούσαν για να ενώσουν τα σώματα τους σε ένα ξερό κρεβάτι

Ξέρεις κάτι;
Εμπιστεύομουν κάποτε τους ανθρώπους θεωρούσα πως μέσα τους υπήρχε καλοσύνη
Δεν φανταζόμουν πως τα δικά τους προβλήματα τα ξεσπούν σε συναδέλφους σε υπαλλήλους σε φίλους ή συντρόφους

Ξέρεις κάτι;
Ζούμε για το φαίνεσθαι
Παρατηρώ και η παρατήρηση βλάπτει
Σοβαρά την ψυχοσύνθεση μας

Ξέρεις κάτι;
Τα παιδιά σου στο σχολείο δεν τα διδάσκουν μαθηματικά αλλά το πως να μισεί ο ένας τον άλλον
Τόσες αυτοκτονίες εφήβων

Κι εσύ ξέρεις κάτι;
Μονίμως στον καθρέφτη, αδιαφορώντας για το παιδί σου
να θέλεις να ανέβεις επίπεδο από την μητέρα του διπλανού

Ξέρεις κάτι;
Δεν σε αγαπάς
Και δεν θα σε αγαπήσεις ποτέ

Ξυπνάς και κοιμάσαι με την μοναδική σου έννοια να υπερβείς τον διπλανό σου, να ταΐσεις το μίσος σου και την αλαζονεία σου όλο και περισσότερο
Να φορτίσεις τον καθρέφτη σου
Να ποστάρεις ότι ζεις γιατί στην ουσία δεν ζεις ,δεν νιώθεις, δεν διαφέρεις.

Είσαι ένα κοινωνικό ρομπότ που ζει για να ευχαριστεί ανθρώπους που του περνάνε απαρατήρητοι. Γιατί είσαι ένας μικρός ανθρωπάκος που φοβάται να ορθώσει το ανάστημά του και να ζήσει την δική του ζωή, να κυνηγήσει τα δικά του όνειρα, για μια μέρα να μη ζήσει για την εικόνα του αλλά για την ψυχή του, να μη ζήσει για τα like στα κοινωνικά μέσα, αλλά για να έχει κάτι να θυμάται η μνήμη του όμορφο μετά από χρόνια, να πει πως έζησε κάτι όμορφο και δεν το έκανε για να είναι ένα αποδεκτό ον στην σάπια κοινωνία που μας διακατέχει. 

Γράφει η Παλμπα Ιωάννα