Πωλούνται αφόρετα

 

Μεσημέρι  καλοκαιριού,   ζέστη,  υγρασία, στην αυλή μια μεγάλη γερασμένη καρυδιά, εκεί στα χαμηλότερα  κλαδιά  μια αιώρα φιλοξενεί το κορμί της, χαλαρώνει τόσο που χάνεται και σιγά –σιγά κλείνει τα κουρασμένα μάτια της!

Κουράστηκε   από την προσπάθεια να τακτοποιήσει και την τελευταία  λεπτομέρεια στο σπίτι.

Επιστρέφει  η κόρης της, μετά την γέννηση του παιδιού,  από το εξωτερικό που ζει  και πρέπει όλα να είναι τέλεια στο ροζ δωμάτιο που θα φιλοξενηθεί η μοναδική της εγγονή. Με πόση λαχτάρα τους περίμενε και τι δεν αγόρασε ! Το έχει στολίσει και γεμίσει με πολλά ρούχα,  παπούτσια ,ατέλειωτα  παιχνίδια που δεν θα χρειασθεί να αγοράσουν τίποτα για αρκετό καιρό.

Το ταξί φτάνει και τρέχει να τους υποδεχτεί ,παίρνει το μωρό αγκαλιά και το γεμίζει με φιλιά , κοιμάται, κουράστηκε από το ταξίδι, το αφήνει στην κούνια του, όταν ξυπνήσει θα το ακούσουν, μέχρι τότε κάθονται για καφέ στον κήπο. Όμως  βλέπει την κόρη της κλαμένη λυπημένη αναρωτιέται για πιο  λόγο.  

« Ένα μήνα τώρα από την γέννηση και δεν έχω ούτε μια φωτογραφία της μικρής », παραπονιέται.

« Μητέρα θα τα κουβεντιάσουμε όλα » της λέει τελειώνοντας τον καφέ της.

Και κουβέντιασαν και έκλαψαν μαζί ώρα ατέλειωτη για το κακό που τους βρήκε, μέχρι που άκουσαν το κλάμα του μωρού. Έσφιξε την καρδιά  και προσπάθησε μετά το πρώτο σοκ να δώσει δύναμη στην κόρη της .Έπρεπε πάση θυσία όμως να διώξει τα παπούτσια, τα αμέτρητα παπούτσια που αγόρασε από τα καλύτερα καταστήματα. Κατέβασε στην αποθήκη όλα τα κουτιά, ένα μωρό και αργότερα παιδί πώς να φορέσει παπούτσια χωρίς πόδια; Έγραψε την αγγελία στον υπολογιστή της.

ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ  ΑΦΟΡΕΤΑ  ΜΩΡΟΥΔΙΑΚΑ  ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ

Ένα δυνατό μπουμπουνητό και μερικές ψιχάλες  και ξαφνικά τινάχτηκε, ξύπνησε.

« Μα τι βλέπεις στον ύπνο σου » μουρμούρισε, έφτασα στα εξήντα και νόμισα πως ξεπέρασα το γεγονός πως δεν μπόρεσα να κάνω παιδιά .

 Ευτυχώς ήταν όνειρο άσχημο βέβαια άλλα όνειρο.

 Πότε πρόλαβα να κοιμηθώ;

 Και σιγά σιγά προχώρησε μέσα στο σπίτι, ήταν η ώρα για τον καφέ της .