Για μια χούφτα καραμέλες…

 Αγριεύει ο καιρός ..αγρίμια οι άνθρωποι..

Φοβούνται να δώσουν να αισθανθούν..

Ξερός βοριάς.. υγρή βροχή..

Κρυώνεις τυλίγεσαι.. μαζεύεσαι..

Κάτι σε ενοχλεί… να σου πω εγώ.. ;

Τα ανείπωτα είναι αυτά που σε ενοχλούν..

Κάθονται στο λαιμό ξέρεις.. γίνονται βήχας ..

Γίνονται πονόλαιμος και βήχεις..

Οι λέξεις που δεν βγήκαν προς τα έξω ..

Τα συναισθήματα που πνίγηκαν εκεί στο λακκάκι του λαιμού σου γίνονται βήχας..

Βήχας που μπορεί που μπορεί να περάσει με …  μια χούφτα καραμέλες από το χέρι εκείνο που θα έκανε και χιλιόμετρα να στις φέρει μόνο και μόνο  για να ακουμπήσει, την ώρα που στις δίνει, τα ακροδάχτυλα των χεριών σου…

Τίποτα πιο ιερό …τίποτα πιο όμορφο… μια χούφτα καραμέλες και δεν υπάρχουν αποστάσεις.. ούτε χρόνος..ούτε εποχές..

Τα Πάντα είναι εδώ ..Τώρα .. για όσο

Για όσο διαρκούν.. μια χούφτα καραμέλες…

Αργυρώ Λιώτα