Θέλω να με ταξιδέψεις

Θέλω να με ταξιδέψεις… είπε η Σκέψη στον Έρωτα…

Να με πάρεις στα φτερά σου και να μου δείξεις τον κόσμο όλο… Αλλιώτικα… Ανάλαφρα… Αθόρυβα…
Να δω όλα τα χρώματα της πλάσης… Να διασχίσω τους ωκεανούς και να πετάξω πάνω από απάτητες κορφές… Να γίνω μία κουκκίδα και να μπλεχτώ με τον αέρα…να με φυσάνε άνεμοι στριφογυρίζοντάς με σε μία δίνη που θα με παρασύρει σε μέρη που δεν έχω φανταστεί ότι υπάρχουν…

Θέλω να εξερευνήσω καινούργιους κόσμους… να ανακαλύψω και να ανακαλυφτώ… να ξεριζώσω καθετί παλιό και να φορέσω το καινούργιο…
Κι ο Έρωτας κοιτούσε τη Σκέψη με ένα παιχνίδισμα στα μάτια του και ένα μειδίαμα στα χείλη…
Πόσο τον θαύμαζε η Σκέψη… Σίγουρος… Δυνατός… Πανέμορφος… Ελεύθερος κι Απελευθερωτικός… Μαγεύει και Πλανά… Δίνει και Παίρνει… Την πιο αναπάντεχη στιγμή θα αντιστρέψει όρους και όρια και θα διεισδύσει καταλυτικά ανατρέποντας κάθε δεδομένο…
Ισοπεδώνοντας όλες τις αντιστάσεις του Νου…
Γιατί ο Έρωτας εδρεύει στην Καρδιά…
Και η Σκέψη στο Νου…
Η Σκέψη Δημιουργεί… Ο Έρωτας Ολοκληρώνει… Αρχή και Τέλος σε κάθε νέα εμπειρία…
Και η Σκέψη αφέθηκε στην αγκαλιά του χωρίς φόβο… Με εμπιστοσύνη και προσμονή… Με τη λαχτάρα του άγνωστου… με την σιγουριά της ζεστασιάς του…για τις στιγμές εκείνες που θα χρειάζεται να αναθαρρεύει και να δυναμώνει…
Εκείνος θα αναζωπυρώνει τη σπίθα που θα τρεμοπαίζει και η Σκέψη θα πετάγεται μέσα από τις φλόγες πιο δυνατή….
Να συνεχίσει το ταξίδι της…
Αγέρωχη…
Ντύσε τις Σκέψεις σου… Με αγάπη κι έρωτα…
Φορώντας την καρδιά σου
Wear your heart…