Prometheus

  Μπορεί να το ψυχανεμίζεσαι, μπορεί να το φαντάζεσαι, ίσως και να το έχεις κάνει εικόνα, αλλά δε θα μπορέσεις ποτέ ν’ αντιληφθείς επακριβώς πόσα πολλά μπορεί να σου μάθει η συντροφιά μ’ ένα σκυλί, αν δεν το ζήσεις στ’ αλήθεια. Τις πρώτες μέρες που αποκτάς ένα σκυλί, συνειδητοποιείς πόσο σημαντικός είσαι για εκείνο. Πέρα απ’ τα χάδια και τις όλο νόημα ματιές που θ’ ανταλλάξετε, καταλαβαίνεις πως το σκυλί σου εξαρτάται από σένα. Κι αυτός είναι ο προφανέστερος κι ο κυριότερος λόγος που πολλοί αποθαρρύνονται να αποκτήσουν ένα. Είσαι υπεύθυνος για την εκπαίδευσή του, τις καθημερινές του βόλτες, τις τακτικές επισκέψεις του στον κτηνίατρο μα πιο πολύ απ’ όλα είσαι υπεύθυνος για την υπομονή κι επιμονή που πρέπει να σε διακατέχει το πρώτο διάστημα που ο σκυλάκος σου δε θα γνωρίζει ακόμη τους βασικούς κανόνες του σπιτιού. Κοινώς, προετοιμάσου να σε εκπλήξει δυσάρεστα και για αρκετές φορές. Μην το βάλεις κάτω όταν τον αφήνεις μόνο του στο σπίτι και γυρνώντας το βρεις να είναι

  Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα καταπράσινο δάσος, γεννήθηκε ο πιο μίζερος δράκος. Ούτε κι ο ίδιος καταλάβαινε γιατί στ’ αλήθεια υπήρξε τόσο απεχθής, για ποιον ακριβώς λόγο τα υπόλοιπα ζώα τον κοιτούσαν με μια σχετική απαξίωση. Εάν βέβαια ταξίδευε πίσω στον χρόνο θα θυμόταν τους τρυφερούς γονείς του να παρατηρούν κάθε του κίνηση, να ψαχουλεύουν ψεγάδια στα παρθενικά του βήματα και στους δειλούς του φθόγγους. Όταν ο ήρωάς μας αντίκρισε για πρώτη φορά την αφεντιά του στον καθρέφτη, δεν πρόλαβε να εξάγει και σπουδαία συμπεράσματα. Για την ακρίβεια το είδωλό του του φάνηκε σχεδόν συμπαθητικό αλλά η φωνή της μαμάς δράκαινας –που ατυχώς αργότερα ταυτίστηκε με τη φωνή του υποσυνειδήτου του- τον επανέφερε ευθύς αμέσως στη σκληρή πραγματικότητα. Η κορμοστασιά του απείχε πολύ από το ορθό, η οδοντοστοιχία του επ’ ουδενί θα χαρακτηριζόταν τέλεια και το χαμόγελό του φάνταζε τουλαχιστον αδέξιο. Ο μικρός δράκος τόλμησε τότε να προβάλλει τις αντιρρήσεις του αφού πράγματι πίστευε πως

  Αναπολώντας τις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων , την σκέψη μου κεντρίζουν, οι σχέσεις που είχαν τότε οι άνθρωποι μεταξύ τους! Σχέσεις τις οποίες χαρακτήριζαν οι λέξεις ανθρωπιά, αγάπη, ενδιαφέρον, αθωότητα.. λέξεις που στην σημερινή εποχή είναι τόσο γνωστές αλλά και τόσο άγνωστες συνάμα! Οι άνθρωποι ήταν περισσότερο δεμένοι και οι γειτονίες ξεχείλιζαν από γέλια από τις καθημερινές συγκεντρώσεις τους στα μπαλκόνια, τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια! Τους διέκρινε η αγάπη προς το συνάνθρωπο και έδιναν ένα χέρι βοηθείας απλόχερα σε όποιον το χρειαζόταν! Σήμερα , οι άνθρωποι έχουν μάθει μόνο να κρίνουν! Είναι του ’’ φαίνεσθαι ‘’και έχουν χάσει την ουσία σε άσκοπες και ανούσιες συζητήσεις! Είναι κακεντρεχείς και αν συναντήσουν έναν καλό άνθρωπο τον βλέπουν με καχυποψία και αποσκοπούν μόνο στο προσωπικό τους όφελος! Η ραγδαία αύξηση του διαδικτύου τους έχει αποξενώσει σημαντικά αφού την οποία ανάγκη να επικοινωνία και αν έχουν την καλύπτουν πίσω από έναν υπολογιστή! Μα δεν

 Ζω σε μία μεγαλούπολη, μόνος και περιπλανιέμαι τις περισσότερες φορές στο δρόμο… Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Άλλοτε σκέφτομαι πως μπορεί και να μην είναι πραγματικότητα αυτό που ζω, μπορεί να ζω ένα παραμύθι. Και κάπως έτσι θα στο περιγράψω τώρα.. Είμαι σε αυτά τα γεμάτα σκόνη παλαιοπωλεία που η μυρωδιά των αντικειμένων ξεχύνεται σε όλο το τετράγωνο. Μου αρέσει εδώ, βλέπω τόσα πράγματα που κάποτε ήταν χρήσιμα και τώρα ο παλιατζής μου τα δίνει όσο όσο. Σήμερα είδα ένα βάζο, λίγο αλλιώτικο απ’ όσα είχα δει μέχρι τώρα. Μπρούτζινο, τόσο θολό που πρόδιδε τα χρόνια του, λίγο χτυπημένο στη βάση του και με ένα περίεργο καπάκι που δε μπορώ να καταλάβω πως ανοίγει. Δε ξέρω γιατί μου αρέσει τόσο αλλά το κρατάω πολύ ώρα στα χέρια μου σα να μη θέλω να το δει κάποιος άλλος και το πάρει αυτός αντί για μένα. Μάλλον θα πηγαίνει στο πάνω ράφι της βιβλιοθήκης μόλις το επισκευάσω και το γυαλίσω λίγο. Τουλάχιστον μέχρι να το βαρεθώ και καταλήξει κι αυτό στην αποθήκη και γίνει μέρος της δι

Ξέρεις κάτι; Ετούτη η εποχή δεν με γεμίζει Αισθάνομαι μια απέραντη θλίψη για την γενιά μου Όλα κυλάνε πια ηλεκτρονικά Συναισθήματα και ανασφάλειες Ξέρεις κάτι; Δεν ονειρευόμουν αυτό Δεν περίμενα πως η αξία του ανθρώπου θα μετριέται σε κάποια likes Δεν περίμενα πως όμορφες γυναίκες θα είναι μονάχα οι “γυμνές ” γυναίκες Δεν περίμενα πως όμορφοι άντρες θα είναι μόνο όσοι έχουν ακριβά αυτοκίνητα και θα φοράνε ακριβά ρούχα Ξέρεις κάτι; Θεωρούσα πως η αγάπη θα ήταν κάτι αυθόρμητο και αγνό από την ψυχή, δεν θα την πουλούσαν για να ενώσουν τα σώματα τους σε ένα ξερό κρεβάτι Ξέρεις κάτι; Εμπιστεύομουν κάποτε τους ανθρώπους θεωρούσα πως μέσα τους υπήρχε καλοσύνη Δεν φανταζόμουν πως τα δικά τους προβλήματα τα ξεσπούν σε συναδέλφους σε υπαλλήλους σε φίλους ή συντρόφους Ξέρεις κάτι; Ζούμε για το φαίνεσθαι Παρατηρώ και η παρατήρηση βλάπτει Σοβαρά την ψυχοσύνθεση μας Ξέρεις κάτι; Τα παιδιά σου στο σχολείο δεν τα διδάσκουν μαθηματικά αλλά το πως να μισεί ο ένας τον άλλον Τόσες

  Η ζωή είναι μία αδιάλλειπτη εναλλαγή εμπειριών. Ο κύκλος γυρνάει και μέσα στην κίνηση του ανακατεύονται καλές και κακές στιγμές, όμορφες και άσχημες εμπειρίες, συναισθήματα χαράς και λύπης. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα έλεγαν πως η ζωή τους θα ήταν καλύτερη εάν δεν υπήρχαν οι δυσκολίες, πως μακάρι να είχαν έναν μαγικό τρόπο να γυρνούσαν στο παρελθόν και να διόρθωναν τα άσχημα γεγονότα ώστε αυτά να μην συνέβαιναν ξανά- ή ακόμα καλύτερα, να υπήρχε ένα μαγικό ραβδί και να εξαφανιζόταν η θλίψη, η δυστυχία, ο πόνος που βίωσαν. Να είχαν μόνο χαμόγελο και όμορφα πράγματα στη ζωή και την καθημερινότητα τους. Έτσι θα ήταν πραγματικά ευτυχισμένοι. Σίγουρα κανείς δεν θέλει να πονά και να υποφέρει, τουλάχιστον σε συνειδητό επίπεδο.Κανείς δεν επιλέγει συνειδητά «σήμερα είναι μία καλή μέρα για να υποφέρω!».Όλοι οι άνθρωποι θέλουν τη χαρά και την αποφυγή του πόνου-γιατί ο πόνος φέρνει μαζί του και αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις. Φέρνει απογοήτευση, θυμό για τα όσα συμβαίνουν, αμφ

Δεν υπάρχει άνθρωπος σ’ αυτό το σύμπαν που να θεωρεί φυσιολογική προς το πρόσωπό του μια συμπεριφορά που να τον προσβάλλει, που να υποτιμά τη νοημοσύνη του, που να είναι σκάρτη και βουτηγμένη μέσα στο ψέμα. Τα πράγματα στις σχέσεις μας θα μπορούσαν να είναι πολύ απλά, εάν εφαρμόζαμε στους άλλους τις συμπεριφορές που αξιώνουμε για μας τους ίδιους. Εάν αναγνωρίζαμε και στους άλλους το ίδιο δικαίωμα στην αλήθεια που αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας. Μέσα από ένα παρεξηγημένο, όμως, αίσθημα ανωτερότητας, ο εγωισμός μας θρασύς και απόλυτος έρχεται να ισοπεδώσει την αυτο-εκτίμηση του άλλου και να κλονίσει την εμπιστοσύνη του προς τον άνθρωπο.  Τον γεμίζει με ανασφάλειες και ενισχύει τις άμυνές του. Κι αυτό είναι κρίμα! Στον αντίποδα, όλοι θα συμφωνήσουμε πως καλό είναι να απομακρύνεσαι από ανθρώπους που είναι χειριστικοί και χρηστικοί με τα συναισθήματα και με τις στιγμές σου, μόνο που αυτή η απομάκρυνση δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση για διάφορους λόγους. Κι αυτή η αδυναμία απομάκρ

Συναiσθήματα και σκέψεις που όσο και να τα δείχνεις, όσο και τα εξηγείς ή να τους τα αναλύεις δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν απόλυτα κατανοητά από τους ανθρώπους ή τον περίγυρο! Μόνο θα ελπίζεις πως ίσως να “έπιασαν” κάτι λίγο, κάτι ελάχιστο, ώστε να νιώσουν τον παλμό, την αγωνία σου και τις ανησυχίες σου. Έστω ένα δράμι απο εκείνα που σε βαραίνουν, που πλακώνουν το στήθος σου και μαστιγώνουν αλύπητα το μυαλό σου. Ρε, αν συνειδητοποιήσουμε ποτέ πόσο μόνοι μας είμαστε, πόσο αποξενωμένοι και πόσο ακατανόητοι μπορεί να γίνουμε στη προσπάθεια να εξηγήσουμε και να μοιραστούμε εκείνο που νιώθουμε ή σκεπτόμαστε θα απελπιστούμε! Θα νιώσουμε τόσο αδύναμοι, που θα είναι αδύνατο να ελέγξουμε ή να μετρήσουμε την απογοήτευση μας. Αν είσαι και άτυχος και σε κυριεύει εκείνη η ρημάδα η ενσυναίσθηση, τότε με τις υγείες σου, την πάτησες πανηγυρικά! Ναι, θα είσαι άτυχος, γιατί περί ατυχίας επρόκειτο πλέον! Πολύ λίγοι άνθρωποι κατέχουν αυτό το κάποτε προνόμιο. Εκείνο το προνόμιο που σε

  Τα χρώματα ως γνωστόν είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας. Συνήθως επιλέγουμε να φορέσουμε αποχρώσεις αναλόγως με το πως αισθανόμαστε την δεδομένη στιγμή, ή φτιάχνουμε μια εικόνα για τον άλλο επηρεασμένοι από τις χρωματικές επιλογές που έχει κάνει. Όμως η επιρροή των χρωμάτων δεν σταματά εκεί, αφού έχουν την δύναμη να προκαλέσουν διαθέσεις, να αντιστρέψουν συμπεριφορές και να αλλάξουν συνήθειες. Δείτε λοιπόν ποια χρώματα χρειάζεστε για να περάσετε το μήνυμα σας. Μπλε κατά των κιλών . Το καλύτερο χρώμα για να κάνετε δίαιτα. Βάφοντας την κουζίνα σας μπλε, θα βρείτε τον εαυτό σας να τρώει λιγότερο σε σχέση με τον αν την έχετε κόκκινη ή κίτρινη και αυτό συμβαίνει σύμφωνα με τις έρευνες, γιατί το μπλε είναι ένα χρώμα που αποφεύγουμε να δοκιμάζουμε στις τροφές μας αφού το θεωρούμε δηλητηριώδες. Ροζ το ηρεμιστικό . Βάψτε τους τοίχους σας ροζ, ή φορέστε το και μαγικά τα πνεύματα θα ηρεμήσουν, το σώμα θα είναι πιο χαλαρό και δύσκολα κάποιος θα είναι επιθετικός απέναντί σας. Θεωρ

Μια βροντή η ζωή μας . Βροχές που στο πέρασμά τους φέρνουν δυσκολίες κι ένα σωρό προβλήματα. Τόσα προβλήματα που φοβάσαι πως στην επομένη αστραπή τελείωσες, καθώς βλέπεις τα όνειρα που φύτεψες, ξαφνικά να μαραίνονται και να μην αποδίδουν καρπούς. Κι ενώ εσύ περιπλανιέσαι μέσα σε όλη αυτήν την κακοκαιρία, βλέπεις κάποιους που κρατάνε ομπρέλες, περιμένοντας πότε, θα φανεί ο ήλιος. Κι αυτοί έχουν τα ζόρια τους, αλλά σε αντίθεση με σένα είναι λίγο πιο προστατευμένοι. Έχουν καταφέρει να σώσουν τους καρπούς τους και χαίρονται που δεν καταστράφηκαν κι εξακολουθούν να μεγαλώνουν. Τα σύννεφα στην δική τους ζωή αποχωρούν γρήγορα, ενώ σε σένα παραμένουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα, με αποτέλεσμα οι δικές σου «καλλιέργειες» να μένουν στάσιμες. Κι ενώ εκείνοι φαίνονται ευτυχισμένοι, εσύ εξακολουθείς να παλεύεις αδιάκοπα μέσα σε ένα εφιάλτη που δεν λέει να τελειώσει. Και κάπου εκεί, ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο, η επικοινωνία σας χάνεται. Δεν είναι ότι αυτοί δεν έχουν βιώσει δύσκο

  Μην εμποδίζεις τον εαυτό σου από το να ονειρεύεται με το φόβο ότι μπορεί να μη βγουν, τα όνειρά σου, αληθινά. Μην τον φρενάρεις. Άφησε τον ελεύθερο να ονειρευτεί και ας «σπάσεις» τα μούτρα σου. Πώς θα σηκωθείς αν δεν πέσεις; Κι όταν σηκωθείς, ποιος σε πιάνει φίλε μου! Γιατί, θα ξέρεις κάτι παραπάνω! Αυτό το κάτι, που μπορεί να κάνει τη διαφορά στη συνέχεια. Αυτό το κάτι, που μπορεί να μην το μάθει κανείς άλλος, αυτό που θα σε κάνει περισσότερο χαρούμενο, αυτό το κάτι βρε παιδί μου που θα σε κάνει να δεις τη ζωή αλλιώς! Γιατί, ναι! Βλέπεις τη ζωή σήμερα απαισιόδοξα, έρχεται και το «πέσιμο» που λέμε και να’την η απελπισία να σου χτυπά την πόρτα κι εσύ, ενώ προσποιείσαι ότι δεν ακούς, ταυτόχρονα σηκώνεσαι και της ανοίγεις την πόρτα.  Μπάστα «απελπισία», μπάστα δυο λεπτά, μην μπεις ακόμα, να εξηγήσω μερικά πράματα. Όταν πέφτεις, είναι η χειρότερη στιγμή για να πάρεις αποφάσεις, για να ονοματίσεις καταστάσεις, για να αποφασίσεις αν είσαι άτυχος ή όχι. Μην το κάνεις! Γέλα

  Υπάρχει ένας αρχαίος μύθος, πολύ λίγο γνωστός, που μοιάζει να είναι το πρώτο οικολογικό μήνυμα στην ιστορία της ανθρωπότητας και φανερώνει τις ολέθριες συνέπειες της υπερτροφίας του “εγώ”. Ο μύθος του Ερυσίχθονα. Ο Ερυσίχθων, νέος, ωραίος, δυνατός, πλούσιος και επιτυχημένος, βλασφημεί, κόβοντας το ιερό δέντρο της Δήμητρας την ώρα της γιορτής. Οι Δρυάδες, κόρες της Θεάς, που κατοικούσαν στο δέντρο, βγαίνουν ματωμένες από τις φυλλωσιές και αλλόφρονες τρέχουν στη μητέρα τους. Η Δήμητρα θυμώνει και βρίσκει την Πείνα. Ήτανε τότε που μόλις είχανε αποτραβηχτεί τα νερά του Αιγαίου από την Θεσσαλία και η πεδιάδα φάνταζε ένας ξερός απέραντος τόπος γεμάτος αλάτι και μαύρα βράχια. Η Πείνα καθόταν ξεδοντιάρα κουρελού, στην μαύρη ξεραΐλα. Η Δήμητρα της λέει να πάει να βρει τον Ερυσίχθονα και να του δώσει ένα φιλί στο στόμα. Η Πείνα πηγαίνει, τον βρίσκει να κοιμάται, του δίνει το φιλί και χάνεται. Εκείνος ξυπνάει κι αισθάνεται λιγούρα. Πεινάει. Τρώει. Πεινάει κι άλλο. Ξανατρώει.

  Τα μάτια σου απλώθηκαν στο σχήμα της σιωπής μου κι ένιωσα τον άνεμο να τρέχει σαν τρελός. Να καταστρέψεις ήθελες το τσίρκο της ζωής μου, μα ύστερα μετάνιωσες και είπες «δυστυχώς». Σαν ήρωας του Λωτρεαμόν σε απόκρυφο βιβλίο, παιδί της επανάστασης με τάσεις μυστικές. Ακροβατούσα συνεχώς στα όρια της τρέλας μέσα σε κόσμο αδιάφορο με Σάρτρ και με Μπωντλέρ. Από μπροστά μου πέρασαν χορεύοντας εικόνες, κάποια κομμάτια απ’ τον παλιό χαμένο μου εαυτό. Τον κόσμο μου τον έκλεισα σε ψευτοθεωρίες, συμβιβασμούς, χαμόγελα και αυτοκριτικές. Μα δωσ’ μου μόνο ένα λεπτό κρυφής απολογίας, αφού ο Θεός σου θέλησε να είσαι ο δικαστής. Και μην το πάρεις πως ζητώ καλή δικαιολογία, ν’ αλλάξεις την απόφαση την ύστατη στιγμή. Τώρα στη νύχτα της σιωπής και της απελπισίας, τα μάτια σου μια υπόσχεση που αργεί πολύ να βγει. Βέλη θα ρίξει πίσω μου μια παιδική οπτασία κι αθόρυβα ξανά μέσα στην πόλη θα χαθεί.    Μάνος Ξυδούς

Για να φτάσουμε πιο κοντά στην ευτυχία και τα όνειρά μας, πρέπει να ρισκάρουμε να βγούμε έξω από την περιοχή ασφαλείας μας. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μείνεις στα “αν” και στις αναβολές. Ο χρόνος κανέναν δεν περιμένει και δε θέλεις να φτάσεις στο τέλος και να κοιτάζεις πίσω με δάκρυα για όσα δεν τόλμησες ποτέ. Αν τολμήσεις και δράσεις θα ξέρεις τουλάχιστον την έκβαση της δράσης σου, ακόμη κι αν χάσεις. Αυτό είναι πολύ πιο καθησυχαστικό από το να μην ξέρεις καθόλου τι θα συνέβαινε αν έκανες το ένα και αν έκανες το άλλο. Οι φόβοι είναι συνήθως αυτοί που μας κρατάνε πίσω από το να κάνουμε τα πράγματα που θέλουμε, από το να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας και να πάρουμε ρίσκα, από το να εκφράσουμε αυτά που νιώθουμε. Διάφοροι φόβοι που δημιουργούνται από άσχημες εμπειρίες του παρελθόντος, από παιδικά τραύματα ή που υπάρχουν στα γονίδια μας. Είναι μεγάλη η πρόκληση να μπορούμε να αναγνωρίζουμε τους φόβους μας και να τους νικάμε. Ίσως οι μεγαλύτερες μάχες που έχουμε να δώσουμε μέ

  Μου αρέσουν οι άνθρωποι που γελάνε δυνατά, που μιλάνε δυνατά, που αγαπάνε δυνατά, που κλαίνε λες και έσπασε κύμα, που φωνάζουν μέσα στους δρόμους, στις απειλές και στη ανοχή.   Mου αρέσουν οι άνθρωποι με τα φωτεινά χαμόγελα και με τους σπασμένους φόβους. Οι άγριοι, οι αδέσποτοι, οι αδάμαστοι, οι πληγωμένοι, οι τρελαμένοι, οι χαοτικοί, οι σιωπηλοί, οι χρωματιστοί, αυτοί που αναζητούν τον ένα Νόμο. Mου αρέσουν οι άνθρωποι που ξέρουν να χάνονται μέσα σ ένα βλέμμα, σ ένα βιβλίο, σ ένα σώμα, σε μια ελπίδα, μέσα στο απόλυτο, μέσα στο μοιραίο. Mου αρέσουν οι άνθρωποι που ξέρουν να σέβονται όταν όλοι οι άλλοι γίνονται χυδαίοι. Oι άνθρωποι που φιλιούνται και είναι λες και καταπίνουν ο ένας τον άλλον, που κάνουν έρωτα και είναι σαν τον αυτό που λέει ο Καρούζος αν θυμάμαι καλά που εξαϋλώνονται χωρίς σκέψη. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που όταν αντικρίζουν τα σκοτάδια τους και ψάχνουν μέσα σε πανικούς να δουν που είναι και τι κάνουν και όλοι τους λένε ότι η πόρτα ανοίγει απ΄έξω, τότε εκείνοι απλά βλέ

  Εκτιμώ την ειλικρίνεια πραγματικά. Είναι όντως ο θεμέλιος λίθος της ηθικής. Όσοι με γνωρίζουν καλά, ξέρουν πόσο απεχθάνομαι το ψέμα και πόσο κακή είμαι σ’ αυτό. Θέλω στη ζωή μου ανθρώπους που αγαπούν την αλήθεια, προσπαθώ να μάθω στα παιδιά μου να αγαπούν την αλήθεια και να μη φοβούνται να την πουν. Θεωρώ ότι οι ειλικρινείς άνθρωποι έχουν αξιοπιστία, ακεραιότητα, ευθύτητα. Υπάρχει όμως και κάποιο όριο στο πόσο ειλικρινά μπορείς να μιλήσεις σε κάποιον άνθρωπο. Υπάρχει όριο στο δικαίωμά σου να είσαι ειλικρινής. Δεν είναι ειλικρίνεια, για παράδειγμα, να λες αφιλτράριστα τη γνώμη σου σε κάποιον για την εμφάνισή του. Δεν είναι ειλικρίνεια να κρίνεις τις επιλογές ζωής κάποιου χωρίς καν να έχεις ερωτηθεί και που στην ουσία δεν σε αφορούν κιόλας. Δεν είναι ειλικρίνεια να κατακρίνεις συμπεριφορές και ενέργειες άλλων και να εκφέρεις την άποψή σου χωρίς οι ίδιοι να στη ζητήσουν, διότι απλά δεν τους ενδιαφέρει. Δεν είναι ειλικρίνεια η παρόρμησή σου να συμπεριφερθείς αναλόγως της

  Ἀπολυτίκιον   Ἦχος α’. Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.     Οὐ θαῦμα θνῄσκειν κοσμοσώτειραν Κόρην, Τοῦ κοσμοπλάστου σαρκικῶς τεθνηκότος. Ζῇ ἀεὶ Θεομήτωρ, κἂν δεκάτῃ θάνε πέμπτῃ.   Όπως είναι γνωστό, επάνω από το Σταυρό ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, έδωσε εντολή και την Παναγία μητέρα του παρέλαβε ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής στο σπίτι του, όπου διέμενε μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και τη μητέρα του Σαλώμη, συγγενή της Θεοτόκου. Όταν δε ήλθε η στιγμή να τελειώσει την επίγεια ζωή της, άγγελος Κυρίου (η παράδοση λέει ότι ήταν ο Aρχάγγελος Γαβριήλ) της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πριν. Η χαρά της Θεοτόκου υπήρξε μεγάλη, διότι θα συναντούσε το μονογενή της Υιό και Θεό όλων των ανθρώπων. Πήγε, λοιπόν, και προσευχήθηκε στο όρος των Ελαίων, όπου συνήθιζε να προσεύχεται και ο Κύριος Ιησούς. Έπειτα, γύρισε στο σπίτ

  Ένα πρωινό, νιώθοντας αόριστα καλά, επιθύμησα να φτιάξω ένα μήνυμα και να το στείλω σε όλους τους γνωστούς μου που τα νούμερά τους τα έχω περασμένα στο κινητό μου. Αόριστα καλά ένιωθα! Έγραψα στο κινητό μου λοιπόν και τους έστειλα το εξής: Θυμήσου μιαν εποχή που ήσουν ευτυχισμένος. Με χαρά και πληρότητα. Τότε που αισθανόσουν ότι ζούσες τον αληθινό εαυτό σου. Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Ελάχιστοι απάντησαν θετικά. Ελάχιστοι μπόρεσαν να θυμηθούν και να πουν κάτι σαφές και συγκεκριμένο. Οι πιο πολλοί μπερδεύτηκαν, ήρθαν σε αμηχανία, μερικοί μάλιστα έμοιαζαν θυμωμένα αρνητικοί. Έμεινα κατάπληκτη! Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να μην μπορεί να θυμηθεί κάτι ευτυχισμένο απ’ τη ζωή του όλη; Να δυσκολεύεται τόσο να εντοπίσει κάποια χαρά; Μου φάνηκε ανυπόφορα άχαρη και μουντή η κατάστασή τους. Τους συμπόνεσα και, ταυτόχρονα, περίπου τους θύμωσα. Ανακάλυψα πως οι πιο «δυστυχισμένοι» απ’ τους γνωστούς μου αντικειμενικά είχαν τα περισσότερα αγαθά. Μόρφωση, οικονομική άνεση

 Ο χορός Πυρρίχιος αποκαλείται και Σέρρα, γιατί στον ποταμό Σέρα της Τραπεζούντας υπήρχαν οι πιο φημισμένοι χορευτές. Ο σημερινός χορός των Ποντίων είναι εξέλιξη του αρχαίου Πυρρίχιου, του πολεμικού χορού των αρχαίων Ελλήνων, που αποτελούσε μέρος στρατιωτικής εκπαίδευσης. Αρχές του περασμένου αιώνα, ο Κ. Παπαμιχαλόπουλος ταξίδεψε στον Πόντο και έγραψε ένα έργο με τίτλο «Περιήγησις εις Πόντον», όπου περιέγραφε τον χορό Πυρρίχιο, με τα εξής λόγια: «Χορός πολεμικός. Αι κατά πάσας τας διευθύνσεις του σώματος στροφαί, η στενή προς αλλήλους των χορευτών σύσφιξις, η βιαία προς το δάπεδον στροφή, των ποδών οι κτύποι και των όπλων οι γδούποι, αι συσπάσεις των μυών του σώματος, ο ενθουσιασμός ο καταλαμβάνων τους χορευτάς, των θεωμένων αι επευφημίαι, η απανταχού εν είδει σπινθήρος μεταδιδομένη συγκίνησις, πάντα ταύτα προδίδουσι τοιαύτην πρωτοτυπίαν και τοσαύτην αίγλην εις το χορευτικόν σύμπλεγμα, ώστε δικαίως θα ηδύνατό τις να κατατάξη τον Σέρραν-χορόν μεταξύ των διασημοτέρων χο

  Ζώντας με τις λέξεις, ζώντας από τις λέξες. Ακόμα και την ύστατη στιγμή, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έδωσε τη μάχη του γράφοντας, συνομιλώντας με τον εαυτό του και τους αναγνώστες. Το παρακάτω κείμενο είναι από τα έσχατα του μέγιστου «Γκάμπο» και το έγραψε όταν έμαθε από τους γιατρούς πως πρέπει να παλέψει σκληρά με τον θάνατο. Γράφει ο σημαντικός Νομπελίστας συγγραφέας: … «Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα! Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζω

  Η Θεωρία των 4 γεύσεων ανήκει στον μέγα γιατρό Ιπποκράτη. Ο Ιπποκράτης έχει αφήσει ένα τεράστιο έργο πίσω του, την «Ιπποκρατική Συλλογή» , μια κληρονομιά 59 τόμων, που ακόμα και σήμερα μελετάται από επιστήμονες και χρησιμοποιείται σαν πολύτιμο βοήθημα στην σύγχρονη ιατρική και διατροφολογία. Αναφέρεται τόσο στην πρόληψη και θεραπεία, όσο και στο περιβάλλον και την διατροφή. Π.χ. στα έργα του «Περί τροφής» και «Περί Διαίτης» θα δούμε ότι προτείνει ό, τι ακριβώς μας προτείνουν και οι σύγχρονοι διατροφολόγοι. Συγκεκριμένα, η Ιπποκράτειος Διατροφή μας λεει ότι η φύση είναι ο καλύτερος γιατρός. Μεταξύ των άλλων, υποστηρίζει την ισορροπία που πρέπει να έχουμε στις γεύσεις μας. Δεν αποκλείουμε από την διατροφή μας καμία γεύση, όλες τους παίζουν σημαντικό ρόλο στην ισορροπία του οργανισμού και την σωστή λειτουργία του, αρκεί να καταναλώνονται στις ποσότητες που πρέπει. Εδώ θα ήθελα να σταθώ λίγο παραπάνω και να το αναλύσω, γιατί το θεωρώ πολύ σημαντικό. Αλμυρό = Καρδιακά ν

  Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια όμορφη καρδερίνα. Το πούπουλα της ήταν χρωματιστά κίτρινα και στο κεφάλι είχε μια ροζ πιτσιλιά, που έμοιαζε με φιογκάκι. Η καρδερίνα αποφάσισε πως έπρεπε να πιάσει δουλειά και έφυγε από την μητρική φωλιά. Στο καινούριο της περιβάλλον γνώρισε πολύ κόσμο. Ήταν πολύ αγαπητή σε όλους, τιτίβιζε συνέχεια και έφερνε σε όλους μια χαρούμενη διάθεση. Όσο περνούσε ο καιρός ερχόταν πιο κοντά με τα σκυλάκια , την λέαινα και τον πάνθηρα. Κάποια στιγμή γνώρισε και ερωτεύτηκε έναν τυφλοπόντικα. Έφερε στην ζωή του την χαρά και το φως, τον έβγαλε από την τρύπα του. Μόνο που ο τυφλοπόντικας δεν άντεξε το φως και έφυγε μακριά από την καρδερίνα. Εκείνη πληγώθηκε πολύ και τότε ήταν που ήρθε ακόμη πιο κοντά με την λέαινα. Η λέαινα την αγάπησε ακόμη πιο πολύ και προσπάθησε να την βοηθήσει. Τότε ήταν που πραγματικά την γνώρισε. Η καρδερίνα μιλούσε με όλους, δεν κακοκάρδιζε κανέναν , αλλά ήταν πολύ δύσκολο τελικά να την πλησιάσεις. Δεν έλεγε άσχημη κουβέντα για

Ένας νεαρός Αμερικανός πήγε στην Ιαπωνία να σπουδάσει Αικίντο (Aikido, πολεμική τέχνη) με τη καθοδήγηση ενός γέροντα, κορυφαίου στο είδος. Ο σοφός δάσκαλος κατ’ επανάληψη τόνισε ότι η εμπλοκή σε καυγά στην καθημερινότητα ήταν απαράδεκτη και ενάντια στη φιλοσοφία του Αικίντο. Υπάρχουν πάντοτε εναλλακτικές που αποτελούν καλύτερες εναλλακτικές. Μετά από λίγους μήνες εξάσκησης ο Αμερικανός μπήκε στο μετρό του Τόκιο. Στο ίδιο βαγόνι μπήκε και ένας μεθυσμένος Ιάπωνας, βρώμικος, κουρελιασμένος, ενοχλητικός προς τους επιβάτες, έτοιμος για καυγά. Ο Αμερικανός μαχητής ένοιωσε την ανάγκη να προστατέψει τους φιλήσυχους πολίτες. Σηκώθηκε όρθιος και τέντωσε το πελώριο κορμί του. Η ώρα του είχε έρθει να αποδείξει τι είχε μάθει και να δώσει ένα μάθημα στον αγενή Γιαπωνέζο. Ο δάσκαλός του θα ήταν περήφανος για αυτόν. Ο μεθυσμένος Γιαπωνέζος τον είδε, πρόσεξε ότι ήταν διαφορετικός και κινήθηκε με άγριες διαθέσεις προς το μέρος του. Αλλά προτού φράσει κοντά του, ένας αδύνατος, μικροκαμω

  Μια υπέρ-τροφή θαύμα της φύσης. Ο βασιλικός πολτός είναι ένα θαύμα της φύσης, μία υπέρ-τροφή με μεγάλη διατροφική αξία. Ο άνθρωπος δεν έχει ακόμη μπορέσει να μιμηθεί τις ιδιότητές του, αλλά ούτε και να εξηγήσει τα πολλαπλά οφέλη του για την υγεία. Είναι μια φυσική ουσία, την οποία παράγουν οι μέλισσες τροφοί – εργάτριες από την 6η έως την 14η μέρα της ζωής τους. Μέχρι την 3η μέρα από τη γέννησή τους όλες οι μέλισσες τρέφονται με αυτόν, μετά αποτελεί αποκλειστική τροφή της βασίλισσας. Είναι γνωστό ότι η βασίλισσα που τρέφεται με βασιλικό πολτό μεγαλώνει και σχηματίζεται με εκπληκτική ταχύτητα. Μέσα σε 12 μόνο μέρες, η βασίλισσα που γεννήθηκε ίδια με όλες τις υπόλοιπες μέλισσες της κυψέλης καταλήγει να ζυγίζει 1250 φορές περισσότερο. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής της γεννά περισσότερα από 2.000 κάθε μέρα, που αντιστοιχούν σε 2,5 φορές το βάρος της! Παρόλη την εξάντληση που μια τέτοια ωοτοκία θα επέφερε, η βασίλισσα προορίζεται να ζήσει 4 με 5 χρόνια, όταν όλες οι υπόλοιπες

  Όταν είμαστε μικρά παιδιά, αναγκαζόμαστε να συγχωρούμε. Για παράδειγμα, όταν ένα άλλο παιδί έπαιρνε το παιχνίδι μας, τον ανάγκαζαν να ζητήσει συγγνώμη και εμείς ήμασταν υποχρεωμένοι να την δεχτούμε. Στην ενήλικη ζωή συμβαίνει το αντίθετο: πολλές φορές περιμένουμε μια συγγνώμη, αλλά τις περισσότερες φορές μάταια. Βέβαια, ακόμα και όταν οι άλλοι μας ζητούν συγγνώμη, δεν ξεχνάμε ποτέ τι μας έχουν κάνει και κουβαλάμε το βάρος αυτών των προσβολών για όλη μας την ζωή. Και κάθε επόμενο λάθος κάνει αυτό το φορτίο μεγαλύτερο, αποτρέποντάς μας από το να ζήσουμε μια ευτυχισμένη ζωή. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να συγχωρήσουν ακόμα και εκείνους που δεν το αξίζουν, επειδή ξέρουν ότι: Μας βοηθάει να προχωρήσουμε. Το να μην συγχωρούμε σημαίνει, ότι κρατάμε κακίες, περιφρόνηση και δυσαρέσκεια. Με αυτόν τον τρόπο κρατάμε τον πόνο μέσα μας. Ασχολούμαστε συνέχεια με τα γεγονότα του παρελθόντος που μας έβλαψαν παρά με τα ευχάριστα γεγονότα του παρόντος. Πρώτα από όλα, εμείς είμαστε π